تجزیه هیدروتایم جوانه زنی بذر شاه افسر (Melilotus officinalis (L.) Lam.)، خردل وحشی (Sinapis arvensis L.) و جو (Hordeum vulgare L.)

جوانه زنی یک جمعیت بذری در پاسخ به کاهش پتانسیل آب با استفاده از مفهوم هیدروتایم مدل سازی می شود. این مدل دارای خروجی هایی است که از نظر فیزیولوژیکی و اکولوژیکی معنی دار می باشند. یکی از پیش فرض های مدل هیدروتایم، توزیع نرمال پتانسیل آب پایه در میان بذرهای یک جمعیت است. با این حال، این فرض در بسیاری از گونه ها مشاهده نمی شود که برآیند آن پیش بینی نادرست جوانه زنی است. در این مقاله مدلی بر مبنای توزیع بتا پیشنهاد می گردد که علاوه بر پیش بینی بسیار مناسب الگوی جوانه زنی از نظر زیست شناختی نیز بر مدل مرسوم برتری دارد. در این پژوهش، جوانه زنی بذر شاه افسر (Melilotus officinalis (L.) Lam.)، خردل وحشی (Sinapis arvensis L.) و جو (Hordeum vulgare L.) در محدوده ای از پتانسیل های آب مورد آزمون قرار گرفت و پاسخ جوانه زنی آنها توسط مدل هیدروتایم مبتنی بر دوازده تابع آماری نرمال، بتا، گاما، لوگ لجستیک، ویبول، گامبل، بیرنبام-ساندرز، نرمال معکوس، لوگ نرمال، لجستیک، ریلی و گاما معکوس توصیف گردید. نتایج نشان داد که پارامترهای برآورد شده با مدل هیدروتایم مبتنی بر توزیع بتا از اطمینان بیشتری نسبت به سایر توزیع ها برخوردار بود (AICc برای شاه افسر، خردل وحشی و جو به ترتیب معادل 60/556-، 70/864- و 20/1034- برآورد شد). بر اساس مدل هیدروتایم بتا، ثابت هیدروتایم و آستانه پتانسیل آب برای شروع جوانه زنی بذر شاه افسر بترتیب 01/14 مگاپاسکال ساعت و 85/0- مگاپاسکال، برای خردل وحشی به ترتیب 33/22 مگاپاسکال ساعت و 98/0- مگاپاسکال و برای جو به ترتیب 69/48 مگاپاسکال ساعت و 47/2- مگاپاسکال برآورد شد. با توجه به انعطاف پذیری توزیع بتا، این مدل امکان پیش بینی دقیق جوانه زنی و نیز تعیین توزیع پتانسیل آب پایه را فراهم می آورد.