تاثیر رابطه پزشک و بیمار بر رفتار اطلاع یابی سلامت بیماران دیابتی

رابطه مطلوب پزشک و بیمار و ارائه هرچه صحیح تر خدمات منجر به کنترل و بهبود بیماری می گردد. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر رابطه پزشک و بیمار بر رفتار اطلاع یابی سلامت بیماران دیابتی انجام شده است.
این مطالعه از نوع توصیفی تحلیلی است که بر روی 362 نفر از بیماران مبتلا به دیابت مراجعه کننده به مراکز درمانی دولتی شهر اصفهان در سال 1392 انجام شده است. نمونه گیری به روش تصادفی طبقه ای صورت گرفت. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه lango بوده است. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS 20 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
ملاحظات اخلاقی: رضایت آگاهانه شفاهی شرکت کنندگان کسب و به آنان اطمینان خاطر داده شد که اطلاعات جمع آوری شده محرمانه نگاه داشته خواهد شد.
از دیدگاه بیماران بین رفتار اطلاع یابی افرادی که به پزشک خود متکی هستند با افرادی که به پزشک متکی نیستند، در بعد دریافت اطلاعات، تفاوت معنی داری وجود داشت (0/003=P). همچنین بین مشورت با پزشک و سه بعد از ابعاد چهارگانه رفتار اطلاع یابی سلامت بیماران دیابتی و بین رضایت از انتقال اطلاعات پزشکی به بیمار با بعد منابع اطلاعاتی رفتار اطلاع یابی بیماران رابطه معنی داری وجود داشت (0/05>P). در بررسی رابطه بین رضایت از انتقال اطلاعات پزشکی به بیمار با رفتار اطلاع یابی سلامت بیماران، تنها بین مولفه کسب اطلاعات از رسانه های سنتی در افراد راضی و افراد ناراضی از شیوه انتقال اطلاعات از پزشک تفاوت معنی داری وجود داشت (0/05>P).
یافته ها حاکی از تاثیر رابطه پزشک و بیمار بر رفتار اطلاع یابی سلامت بیماران مورد مطالعه بود، لذا توصیه می شود پزشک اطلاعات لازم را در حین مشاوره در اختیار بیماران قرار دهد که این امر مستلزم شناسایی نیازهای اطلاعاتی بیماران و توجه به رفتار اطلاع یابی سلامت آنان است.