مطالعه تاثیرات اقلیمی توسعه شهری درشهرستان تهران

هدف این تحقیق، بررسی و مطالعه تاثیرات اقلیمی گسترش شهرنشینی در تهران نسبت به ایستگاه های اطراف آن با استفاده از مدل آماری می باشد که در این مطالعه ایستگاه مهرآباد تهران به عنوان ایستگاه شهری، ایستگاه ژئوفیزیک تهران به عنوان ایستگاه جنب شهری و چیتگر به عنوان ایستگاه روستایی در نظر گرفته شد. از آزمون روند من–کندال بر روی داده های حداقل فصلی و سالانه تک تک ایستگاه های شهری، جنب شهری و روستایی برای تشخیص وجود و اهمیت روند دما و سال های تقریبی - که در آن تغییرات شروع می شود - استفاده شده است. همچنین آزمون روند من–کندال بر روی اختلاف داده های مینیمم فصلی و سالانه ایستگاه های شهری-روستایی و جنب شهری-روستایی جهت تعیین موارد مذکور انجام شد که این نوع تحلیل فقط تاثیرات توسعه شهری را روی روند دما شامل می شود که از نظر آماری اهمیت گرمایش در آتمسفر مناطق شهری شده و همچنین رفتار فصلی پدیده جزیره حرارتی شهری را نشان می دهد. نتایج آزمون من–کندال سری های زمانی دماهای حداقل سالانه و فصلی برای همه ایستگاه ها بجز ایستگاه چیتگر، روند های دمایی مثبت با سطح اطمینان 95 % را نشان می دهند. تحلیل های من–کندال نشان می دهد که سری های زمانی تفاوت های دمایی حداقل سالانه بین ایستگاه شهری-روستایی (مهر آباد تهران–چیتگر ) و ایستگاه های جنب شهری-روستایی (ژئو فیزیک–چیتگر ) دارای روند دمایی مثبت با سطح اطمینان 95 % می باشد. رفتار فصلی پدیده جزیره حرارتی شهری در ایستگاه های تهران–چیتگر در فصول تابستان و زمستان و در ایستگاه های ژئو فیزیک–چیتگر در تابستان، پائیز و بعد زمستان بارز است.