بررسی تاثیر دانشکاران در استراتژی انتقال دانش

امروزه بازنویسی مفاهیم مدیریت در پارادایم جدیدی با تاکید بر سرمایه های ضمنی به جای سرمایه های ملموس، دانشکاران به جای کارگران و کارمندان معمولی و در نهایت ظهور کسب و کار مبتنی بر دانش لزوم مدیریت دانش را دو چندان نموده است. در این مقاله تاثیر دانشکاران در استراتژی انتقال دانش و مجموعه فعالیت های دانشکاران برای انتقال بیشتر دانش در سازمان مورد بحث قرار می گیرد. در این راستا با استفاده از روش اسنادی (کتابخانه ای) مدل مورد نظر انتخاب و با توجه به عوامل مطرح شده در مدل، تاثیر دانشکاران در ابعاد نه گانه این مدل بررسی می شود. نتایج حاصل، بیانگر میزان تاثیر دانشکاران در هر یک از ابعاد نه گانه ی استراتژی دانش است. همان طور که در این مقاله خواهیم خواند، انتقال دانش حول سه محور اصلی انتقال دانش بین شایستگی های فردی، ساختار داخلی و ساختار خارجی سازمان است. هر چه میزان دانش مفید انتقال یافته در هر یک از این ابعاد بیشتر باشد کارایی سازمان بالاتر است. اما سوالی که مطرح است این است که «آیا دانشکاران در این استراتژی تاثیر دارند؟» هدف اصلی از این مقاله بررسی تاثیر دانشکاران به عنوان صاحبان اصلی ابزار تولید در استراتژی انتقال دانش در سازمان است.