بهره گیری از ثبات حرارتی زمین در ایجاد آسایش حرارتی

معماری گذشته ایران همواره بر تعامل اندیشمندانه با طبیعت پیرامون خود استوار بوده است. استفاده از زمین به منزله یک منبع انرژی تقریبا نامحدود که در اعماق مشخص ثبات حرارتی دارد، از جلو ه های این تعامل در ایجاد آسایش انسان و فرار از تنگنای شدید اقلیمی محسوب که ریشه در معماری سنتی ما « معماری در پناه زمین » می گردد. ایده هم دارد، امروزه در بعضی کشورها، یکی از ایده های پاس خگو به بسیاری از معضلات است، در حالی که در ایران کمتر توجه و بررسی شده
معماری » است. مقاله حاضر با هدف فراهم کردن اطلاعات و اشاعه به بررسی انواع روش های استفاده از ثبات حرارتی زمین « در پناه زمین می پردازد. به این منظور، پس از نگاهی کوتاه به پیشینه استفاده از این نوع معماری و معایب و مزایای آن، با نگاهی تخصص یتر به جنب ه های ثبات حرارتی زمین، از جمله عوامل تاثیرگذار بر دمای سطح زمین و اعماق چندمتری آن پرداخته می شود. درنهایت با استناد به نمونه های موردی مرتبط داخل کشور، راهکارهای پیشنهادی استفاده از ثبات
حرارتی زمین در ایجاد آسایش حرارتی بیان می گردد.