تحلیل مفهوم آپوکالیپس و ارتباط آن با سبک شناسی با تکیه بر داستان یوسف (ع) در قرآن کریم

آپوکالیپس در لغت به معنای ادبیات مکاشفه ای بوده و به عنوان یک سبک یا نوع ادبی در حوزه متون دینی و عرفانی مطرح است. پژوهش مذکور تلاش کرده است تا به روش توصیفی- تحلیلی و نیز با استناد به اشعار فارسی و عربی، داستان یوسف(ع) در قرآن کریم را براساس مفهوم آپوکالیپس و ارتباط آن با سبک شناسی بررسی کند تا با رمزگشایی برخی از مفاهیم سمبلیک و تمثیلی آن، به بیان مشابهت سبک این نوع حکایت با عناصر داستان های مکاشفه ای و موتیف های مشترک آن با موتیف های کلی این نوع ادبیات بپردازد. نتایج، حاکی از آن است که این داستان، بسیاری از موتیف های ادبیات مکاشفه و آپوکالیپتیک را داراست ازجمله: خواب و رویا، سروش، صدای غیبی و الهام، حس اضطراب و اضطرار، توکل، امید به رهایی و گشایش در آینده، چیرگی تقدیر الهی بر اراده خلق، تفال و تطیر، وجود سمبل و نماد، محدودیت عقل جزئی دربرابر عقل کلی، نفی اسباب دنیوی، سفر و پایان حاکمیت شیطان. حضور این موتیف ها و مفاهیم سمبلیک و تمثیلی، از نشانه های بارز اشتراک این داستان قرآنی با برخی از سبک ها و جریان های ادبی رایج در جهان است.