تاثیر پیش تیمار اکسیژن بر قابلیت رنگ بری خمیرکاغذ سودا- آنتراکینون حاصل از کارتن های کنگره ای کهنه

صنایع کاغذ سازی برای تامین ماده اولیه خود و همچنین با هدف کاهش فشار بر مصرف چوب، در پی یافتن و به کارگیری دیگر منابع الیاف سلولزی نظیر باگاس، کاه و کلش، نی و بازیابی الیاف سلولزی مصرف شده ( کاغذهای باطله) هستند. بسیاری از کشورهای تولید کننده کاغذ امروزه به جمع آوری و بازیافت کاغذ و حتی واردات کاغذ باطله از سایر کشورها اقدام نموده اند. توسعه موفقیت آمیز یک فرایند لیگنین زدایی نیازمند فناوری با توانایی بهره گیری از تمام پتانسیل ماده اولیه است. بنابراین گزینش-پذیری در لیگنین زدایی و رنگ بری پیش نیاز دست یابی به بازده بیشتر و ویژگی های نوری و مقاومتی مناسب است. با این وجود که فرآیند سودا و سودا – AQ مطلوب می باشد، ولی استفاده از قلیاییت زیاد در این فرآیند ها باعث تخریب کربوهیدرات ها می شود. بنابراین در این تحقیق، تاثیر یک مرحله لیگنین زدایی با اکسیژن قبل از رنگ بری به روش ECF بر کاهش توالی و مصرف مواد شیمیایی مورد ارزیابی قرار گرفت.
به دلیل زیاد بودن میزان لیگنین موجود در الیاف کارتن باطله، از فرآیند خمیر سازی سودا-آنتراکینون جهت لیگنین-زدایی اولیه استفاده شد. دو تیمار برای مقایسه تاثیر اکسیژن بر کاهش مراحل رنگ بری انتخاب شدند به طوری که یک تیمار بدون لیگنین زدایی اکسیژن با استفاده از توالیAD1EpD2P و تیمار دیگر با لیگنین زدایی اکسیژن با استفاده از توالی AD1EpD2 طبق شرایط مساوی، رنگ بری شدند.
استفاده از یک مرحله لیگنین زدایی با اکسیژن کاهش قابل ملاحظه در مقدار عدد کاپا و افت ناچیز بازده خمیر کاغذ OCC را نشان می دهد.
نتایج نشان می دهد که با استفاده از یک مرحله لیگنین زدایی با اکسیژن، می توان از خمیرکاغذ رنگ بری نشده با بازده و عدد کاپای بیشتر استفاده نمود و پس از یک مرحله تیمار با اکسیژن نیز به بازده بیشتر و عدد کاپای تقریبا مشابه (کمتراز 3 ) رسید و در نهایت این پیش تیمار تاثیر قابل ملاحظه ای بر ویژگی های مقاومتی خمیر رنگ بری شده نهایی ایجاد نمی کند. همچنین با استفاده از لیگنین زدایی اکسیژن می توان با تعداد مراحل رنگ بری کمتر به ویژگی های نوری مشابه دست یافت و به عبارت دیگر با استفاده از یک توالی مشخص، خواص نوری مناسبی را تامین کرد.