ارزیابی اثر شدت نمونه برداری زمینی در برآورد مشخصه های کمی جنگل با استفاده از تلفیق داده های لیدار و اولتراکم

در این تحقیق اثر شدت نمونه برداری زمینی در برآورد مشخصه های حجم سرپا، رویه زمینی و تعداد درختان در هکتار با استفاده از الگوریتم های رندوم فورست، ماشین بردار پشتیبان و k-NN در بخشی از جنگل های پهن برگ شصت کلاته گرگان مورد ارزیابی قرار گرفت. در این مطالعه، 308 قطعه نمونه دایره ای شکل به مساحت 10 آر، به روش منظم تصادفی به ابعاد 200×150 متر و با شدت 33/3 درصد در جنگل مورد مطالعه پیاده شد. علاوه بر این، در دو پارسل 16 و 21 سری یک، 134 قطعه نمونه دایره ای شکل به مساحت 10 آر به روش منظم تصادفی و در شبکه ای به ابعاد 100×75 متر با شدت 3/13 درصد پیاده گردید. اطلاعات حجم سرپا، رویه زمینی و تعداد درختان در هکتار برای تمامی قطعات نمونه محاسبه شد. پس از حذف تمامی نقاط خطا و تهیه مدل های DTM و DSM، تمامی شاخص های آماری ارتفاعی و تراکمی از داده های لیدار تهیه شد. همچنین پس از تهیه تصاویر ارتو رقومی هوایی، با آنالیز بافت شاخص های بافت مربوط به همه باندها نیز ایجاد گردید. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که با کاهش شدت نمونه برداری از 33/3 به 66/1 و سپس به 83/0 درصد، میزان درصد مجذور مربعات خطا در تمامی مشخصه های مورد بررسی افزایش یافت اما میزان این افزایش خیلی کم بود به همین دلیل با توجه به تعداد قطعات نمونه کمتر و تفاوت کم میزان مجذور مربعات خطا نسبت به شدت نمونه برداری 33/3 درصد، شدت نمونه برداری 83/0 می تواند در برآورد حجم سرپا، تعداد درختان در هکتار و رویه زمینی مورد استفاده قرار گیرد.