مقایسهٔ تصویرسازی ورزشی ورزشکاران بااختلال های جسمی حرکتی و شنوایی و بینایی

شناخت ساختار، کاربرد و سودمندی های مهارت های روانی ازجمله تصویرسازی برای ورزشکاران معلول، به آن ها این امکان را می دهد که عملکرد خود را ارتقا داده و ورزش برای شان خوشایندتر شود. پژوهش حاضر، تصویرسازی ورزشی ورزشکاران بااختلال های جسمی حرکتی و شنوایی و بینایی را مقایسه می کند.
روش پژوهش علی مقایسه ای بود. جامعهٔ آماری این پژوهش را تمامی ورزشکاران بااختلال جسمی حرکتی و شنوایی و بینایی شهر ارومیه تشکیل دادند. به روش غیرتصادفی دردسترس تعداد 97 نفر انتخاب شدند. ابزار به کاررفته شامل پرسشنامهٔ اطلاعات فردی و پرسشنامهٔ تصویرسازی ورزشی SIQ با 30 آیتم بود که 30 بازنمایی متفاوت از 5 کارکرد تصویرسازی را نشان می داد. برای آزمون فرضیه ها از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد.
تصویرسازی ورزشی ورزشکاران بااختلال های جسمی حرکتی و شنوایی، تفاوت معناداری بایک دیگر نداشتند (p<0.05)؛ همچنین تصویرسازی ورزشی ورزشکاران باتحصیلات دانشگاهی به طور معناداری بیشتراز همتایان باتحصیلات کمتراز دیپلم به دست آمد (0٫05>p). در تصویرسازی ورزشی ورزشکاران باشدت های مختلف آسیب نیز، تفاوت معناداری بایک دیگر مشاهده نشد(p<0.05).
براساس یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت تصویرسازی برای تمامی ورزشکاران بااختلال های حسی و حرکتی به صورت گسترده ای استفاده می شود؛ البته باید بر بهبود مهارت تصویرسازی در ورزشکاران بااختلال بینایی و همچنین ارتقای تحصیلات ورزشکاران بااختلال تاکید شود.