اثر دمای پیرولیز بر ویژگی های شیمیایی بیوچار حاصل از باگاس نیشکر و بقایای پسته

وجود پسماندهای آلی ناشی از فعالیت های کشاورزی، پیامدهای مشکل ساز کوتاه و دراز مدتی را برای کشاورزان و سلامت محیط زیست ایجاد کرده است. باگاس نیشکر و بقایای پسته از پسماند های مهم کشاورزیهستند که مدیریت کاربرد آن ها ضروری است. یکی از راه کارهای استفاده از این بقایا اعمال فرآیند پیرولیز و تبدیل آن ها به بیوچار است. این پژوهش با هدف بررسی برخی ویژگی های باگاس نیشکر، بقایای پسته (شاخ و برگ خشکیده) و بیوچار به دست آمده از آن ها تحت دماهای مختلف پیرولیز (300، 400 و 500 درجه سلسیوس) انجام شد. نتایج نشان داد که افزایش دمای پیرولیز موجب کاهش معنی دار مقدار تولید فاز جامد (عملکرد بیوچار) و افزایش میزان فازهای گاز و مایع (شیرابه) شد (LSD0.05). هم چنین افزایش دمای پیرولیز از 300 به 500 درجه سلسیوس سبب افزایش معنی دار pH از 4/8 به 8/10 شد. پیرولیز سبب افزایش مقدار کل عناصر غذایی بیوچارهای بقایای مورد استفاده شد. به علاوه نسبت کربن به نیتروژن در بیوچارهای تولید شده نسبت به بقایای اولیه کاهش یافت. به طور کلی مقادیر کل نیتروژن، فسفر، پتاسیم و سدیم در تیمارهای بقایای پسته بیش تر از تیمارهای باگاس نیشکر بود. از آن جایی که بیوچارهای باگاس نیشکر دارای عناصر غذایی کم تر و کربن بیش تری نسبت به بیوچارهای بقایای پسته بودند، مدیریت دقیق تری برای کاربرد در خاک به عنوان کود و اصلاح‏کننده نیاز دارند. از طرف دیگر شوری بقایای پسته و بیوچارهای آن بیش تر از تیمارهای باگاس نیشکر بود. بنابراین ضروری است کاربرد بیوچار بقایای پسته در خاک همراه با آب شویی یا برای کاشت گیاهان متحمل به شوری باشد. پیرولیز موجب افزایش مقدار کل آهن، روی، مس، منگنز، کروم و سرب در بیوچار هر دو نوع بقایا شد. با توجه به نتایج به دست آمده بهترین دمای پیرولیز برای تولید بیوچار بقایای پسته و باگاس نیشکر به ترتیب 300 و 500 درجه سلسیوس است.