حذف کادمیوم و سرب از محیط آبی با استفاده از سنبل آبی (Eichhornia crassipes)

این پژوهش با هدف بررسی پتانسیل سنبلآبی در حذف فلزات سنگین کادمیوم و سرب در پاییز 1390 به صورت طرح بلوکهای کامل تصادفی با 6 تیمار در 3 تکرار در رشت اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل: آب شهر، کلرید کادمیوم 2 میلیگرم در لیتر، کلرید کادمیوم 4 میلیگرم در لیتر، کلرید سرب 4 میلیگرم در لیتر، کلرید سرب 8 میلیگرم در لیتر، کلرید کادمیوم (2میلیگرم در لیتر) کلرید سرب (4 میلیگرم در لیتر) بود. شاخصهای رویشی گیاه (اندازه برگ و قطر بافت اسفنجی) ، تعداد برگ، رشد نسبی، فاکتور غلظت زیستی و غلظت عناصر فلزی در بافتهای گیاهی مورد اندازهگیری قرار گرفت. برای اندازهگیری عناصر جذب شده توسط گیاه از روش پلاسمایی جفت شده استفاده گردید. نتایج نشان داد که این گیاه در شرایط مقادیر بالای کادمیوم و سرب (ICP) القایی به خوبی رشد میکند تا جایی که میزان رشد سنبلآبی در کلرید کادمیوم 2 میلیگرم در لیتر بیشتر از میزان رشد این گیاه در شرایط شاهد (آب شهر) بوده است. هرچند که با افزوده شدن هر دو فلز (سرب و کادمیوم) به محیط آبی، میزان رشد برگها کمتر از مقدار کادمیوم 2 میلیگرم در لیتر بود ولی باز هم آسیبدیدگی در گیاه دیده نمیشود و مقدار رشد تحت این تیمار نیز بیشتر از شاهد بوده است. این آزمایش نشان داد سنبلآبی قادر به جذب کلرید کادمیوم تا غلظت 4 میلیگرم در لیتر و کلرید سرب تا غلظت 8 میلیگرم در لیتر بوده است.