سلامت روانی سالمندان دارای بیماری های مزمن دستگاه حرکتی

پژوهش حاضر با هدف بررسی وضعیت سلامت روانی سالمندان مبتلا به بیماری های مزمن دستگاه حرکتی (گروه آزمایشی) و مقایسه ی آن با گروه گواه انجام شده است.
آزمودنی های گروه آزمایشی را 60 بیمار (49 زن و 11 مرد) سالمند سرپایی مبتلا به بیماری های مزمن دستگاه حرکتی ارجاع شده به درمانگاه توانبخشی بیمارستان شهید فقیهی شهر شیراز درطی دو ماه تشکیل داده اند. بیمارانی که با تشخیص پزشک مشکوک به ضایعه ی مغزی بودند از نمونه حذف شدند. آزمودنی های گروه گواه را 60 نفر سالمند عادی که بیماری های مزمن دستگاه حرکتی نداشتند تشکیل دادند. این افراد پس ازهمتاسازی با گروه آزمایشی انتخاب شدند. وضعیت سلامت روانی با فرم تجدید نظر شده فهرست علایم 90 سوالی ارزیابی شد.
این بررسی نشان داد که آزمودنی های گروه آزمایشی بالاترین نمره ها را در ابعاد شکایت های جسمی، افکار پارانوئیدی، افسردگی و اضطراب به دست آورده اند. بین گروه های آزمایشی و گواه تفاوت معنی داری در بیشتر مقیاس ها وجود داشت. هم چنین نمره زنان در بیشتر مقیاس ها به طور معنی داری بالاتر از مردان بود. یافته ها گویای آن هستند که در هیچ کدام از مقیاس ها تفاوت معنی داری بین دهه های مختلف سالمندی وجود ندارد.
وضعیت سلامت و بهداشت روانی سالمندان مبتلا به بیماری های مزمن دستگاه حرکتی، پایین تر از وضعیت روانی سالمندانی است که مبتلا به بیماری های حرکتی نیستند و مشکلات روان شناختی زنان مورد بررسی بیشتر از مردان بوده است. با توجه به یافته های این پژوهش به نظر می رسد هر نوع برنامه ی درمانی یا توانبخشی برای این بیماران باید با توجه به وضعیت روانی آنها طراحی شود.