بررسی شیوع و عوامل پیش بینی کننده وقوع هیپومینرالیزاسیون مولر-ثنایا در شهر رشت

هدف از انجام این مطالعه بررسی شیوع هیپومینرالیزاسیون مولر انسیزور (MIH) در کودکان 13-6 ساله شهر رشت و عوامل پیش بینی کننده آن بود.
شرکت کنندگان در این مطالعه، 1043 کودک از دبستان های دولتی و غیردولتی رشت بودند. فراوانی MIH براساس معاینه بالینی تعیین گردید و سپس 235 کودک مبتلا به MIH و گروه شاهد آنان جهت تعیین عوامل احتمالی ایجادکننده مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای جمع آوری اطلاعات از مصاحبه و پرسشنامه شامل سوالاتی درباره مشکلات اواخر دوران بارداری، هنگام تولد و بیماری های سه سال اول زندگی، استفاده شد. برای بررسی رابطه بین عوامل مختلف از آزمون های کای دو، آزمون دقیق فیشر، من- ویتنی و آزمون تی، استفاده شد (05/0α=).
شیوع MIH 9/19 درصد و درگیری مولر به تنهایی 46/17 درصد بود. هرکودک به طور متوسط دارای 18/2 دندان دارای ضایعه، شامل 9/1 مولر و 28/0 ثنایا بود. تفاوت معنی داری از نظر شیوع و شدت ضایعات در دو جنس دیده نشد (54/0P=و 36/0=X2)، همچنین بین دانش آموزان مدارس خصوصی و دولتی تفاوت معنی داری از نظر شیوع مشاهده نشد (47/0=X2 و 58/0P=). مولر های پایین بیشتر از بالا دچار نواقص مینایی بودند (6/19= X2و001/0P<). بیشترین فراوانی ضایعات مربوط به لکه های اوپک بود. هیچیک از عوامل مورد بررسی با MIH رابطه معنی داری نداشتند.
براساس یافته های این مطالعه، شیوعMIH در شهر رشت از میزان بالایی برخوردار بود ولی بیشتر ضایعات از نوع خفیف و میانگین تعداد دندان های مبتلا در هر فرد، حدود دو دندان بود. بررسی ارتباط دقیق تر با علل اتیولوژیک از جمله عوامل ژنتیک توصیه می شوند.