بررسی ارتباط دریافت های غذایی و ترکیب بدن با ضخامت اینتیمای شریان کاروتید در بیماران با حمله ی ایسکمیک گذرا

مطالعات مبتنی بر جمعیت در بسیاری از کشورها ثابت کرده اند که ضخامت اینتیمای شریان کاروتید (Intima-media thickness یا IMT) با بروز سکته ی مغزی ارتباط مثبتی دارد. در برخی مطالعات پیشنهاد شده است که بسیاری از غذاها یا ترکیب بدن روی خطر بروز سکته ی مغزی تاثیر می گذارند. با این حال، تحقیقات پیشین ارتباط هم زمان بین رژیم غذایی و ترکیب بدن با ضخامت اینتیمای شریان کاروتید را بررسی نکرده اند. مطالعه ی حاضر با هدف بررسی ارتباط بین دریافت های غذایی و ترکیب بدن با ضخامت اینتیمای شریان کاروتید در بیماران با حمله ی ایسکمیک گذرا (Transient ischemic attack یا TIA) انجام شد.
در این مطالعه ی مقطعی، 100 نفر از افراد 35 تا 80 ساله ی مبتلا به حمله ی ایسکمیک گذرا با توجه به معیارهای ورود و خروج انتخاب شدند. دریافت های غذایی، ضخامت اینتیمای شریان کاروتید و ترکیب بدن در تمام افراد ارزیابی گردید. جهت بررسی ارتباط بین ضخامت اینتیمای شریان کاروتید و سایر متغیرها، ضریب همبستگی Pearson مورد استفاده قرار گرفت.
ضخامت اینتیمای شریان کاروتید با دریافت اسید لینولئیک و ویتامین E ارتباط معکوس معنی داری داشت، اما رابطه ی معنی داری بین ضخامت اینتیمای شریان کاروتید با دریافت سایر درشت مغذی ها و ریزمغذی ها مشاهده نشد. از سوی دیگر، ارتباط ضخامت اینتیمای شریان کاروتید با توده ی چربی بدن (Body fat mass یا BFM)، میزان چربی احشایی، دور شکم، مواد معدنی بدن و پروتئین بدن معنی دار بود.
نتایج پژوهش حاضر نشان داد که ممکن است بسیاری از دریافت های غذایی بر روی ضخامت اینتیمای شریان کاروتید تاثیری نداشته باشد، اما توده ی چربی بدن و شاخص های چاقی شکمی ارتباط بیشتری با ضخامت اینتیمای شریان کاروتید دارند