نقش جامعه پذیری در پیشگیری از بزه کاری نوجوانان در ایران

کودکان و نوجوانان سرمایه های معنوی هر جامعه هستند و سلامت روح و جسم آن ها تضمین کننده سلامت جامعه در آینده خواهد بود. بنابراین مسائل آنان از جمله مسائلی است که باید به آن توجه ویژه ای را مبذول داشت. بررسی ریشه ای مسائل نوجوانان و از آن جمله بزه کاری نوجوانان برای رسیدن به یک جامعه دلخواه، شرطی ضروری است. پیرو این ضرورت و اهمیت در مقاله حاضر تلاش شده است تا با بهره گیری از نظریات فرایند اجتماعی و ابزار فیش برداری کتابخانه ای با روش تحلیل ثانویه تاثیر نهادهای جامعه پذیرکننده همچون خانواده، همسالان، نهادهای آموزشی و رسانه های ارتباط جمعی بر شکل گیری رفتار بزه کاری نوجوانان ارزیابی گردد. نتایج یافته های پژوهش نشان می دهد که کارکرد نامناسب نهادهای جامعه پذیرکننده در کنار کاهش پیوند فرد و جامعه زمینه ساز تعامل و یادگیری رفتارهای بزه کارانه در این نهادها خواهد بود چنانچه با دور شدن و انحراف نهادهای جامعه پذیر از کارکرد اصلی خود و کاهش پیوندها زمینه انحراف از سوی نوجوانان بزه کار فراهم می آید. به نظر می رسد تلاش در جهت بهبود کارکرد نهادهای جامعه پذیرکننده منجر به افزایش پیوند فرد با جامعه و در گامی فراتر خود مانعی مهم در تحقق بزه کاری نوجوانان خواهد بود.