تاثیر ایزوفلاون سویا بر تکثیر و تمایز سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از چربی به کندروسیت، با بیان ژن های کلاژن II و آگریکان

به دلیل فقدان عروق خونی در بافت غضروف، آسیب های این بافت قابل ترمیم نیست. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر ایزوفلاون سویا بر تکثیر و تمایز سلول های بنیادی مشتق از چربی به کندروسیت و بیان ژن های کلاژن II و آگریکان انجام شد.
در این مطالعه تجربی، ابتدا چربی زیرجلدی انسانی در طی عمل لیپوساکشن، تهیه و با آنزیم کلاژناز (نوع ( I جهت تجزیه کلاژن انکوبه شد و کلاژناز توسط مدیوم DMEM، غیرفعال و پس از سانتریفوژ در رسوب سلولی کشت داده شد، سپس در پاساژ سوم، سلول ها جدا و در محیط کندروژنیک جهت تمایز به غضروف قرار گرفتند، و به سه گروه: کنترل، تیمار با TGF-β1 و تیمار با قرص ایزوفلاون سویا تقسیم شدند. قرص ها در آب مقطر حل شده و با عبور از فیلتر 2/0 میکرومتری استریل، به محیط کشت اضافه شدند و 48 ساعت بعد بقای سلولی به وسیله MTT و 14 روز بعد بیان ژن های کلاژن II و آگریکان با Real Time – PCR بررسی گردید. یافته ها با آزمون واریانس یک طرفه و تست توکی تحلیل شدند.
نتایج MTT، افزایش معنی دار میزان Viability در گروه TGF-β1 نسبت به گروه کنترل و ایزوفلاون سویا را نشان داد (05/0>p). نتایج ((RT- PCR، افزایش بیان کلاژن II و آگریکان در گروه ایزوفلاون و TGF-β1 نسبت به گروه کنترل را نشان داد، همچنین میانگین CT مرتبط با ژن کلاژن II در دوگروه ایزوفلاون و TGF-β1 نسبت به گروه کنترل دارای افزایش معنی داری بود (05/0>p).
سویا در محیط کشت موجب افزایش در بیان ژن های آگریکان، کلاژن II و تکثیر سلولی می شود، اما به نسبت گروه TGF-β1 این افزایش زیاد نیست.