تاثیر مقادیر کود نیتروژن در مراحل مختلف رشدی بر انتقال مجدد ماده خشک و صفات موثر بر انباشت ماده خشک در دانه جو

به منظور بررسی تاثیر مقادیر کود نیتروژن در مراحل مختلف رشدی بر انتقال مجدد ماده خشک و صفات موثر بر انباشت ماده خشک در دانه جو بهاره، آزمایشی در مزرعه تحقیقاتی دانشکده علوم کشاورزی دانشگاه محقق اردبیلی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 1391 اجرا شد. فاکتورهای آزمایشی مقادیر کود نیتروژن (صفر، 60، 120و 180 کیلوگرم نیتروژن در هکتار) از منبع اوره در مراحل مختلف رشدی در چهار سطح (T0: همراه کاشت + طویل شدن ساقه)، (:T1 همراه کاشت + طویل شدن ساقه + ظهور سنبله)، (:T2 همراه کاشت + طویل شدن ساقه + ظهور سنبله)، (T3: همراه کاشت + طویل شدن ساقه + ظهورسنبله) شامل می شدند. نتایج نشان داد انتقال ماده خشک از ساقه، مشارکت انتقال مجدد ماده خشک از اندام های هوایی در عملکرد دانه، مولفه های رشد دانه، کارایی مصرف زراعی نیتروژن، عملکرد و اجزای عملکرد به طور معنی داری تحت تاثیر فاکتورهای آزمایشی قرار گرفتند. بیش ترین انتقال ماده خشک از اندام های هوایی و ساقه در تیمار شاهد و کمترین آن در بالاترین مقدار کود نیتروژنه در زمان مصرفT1 بدست آمد. بالاترین سرعت و طول دوره پرشدن دانه، عملکرد و اجزای عملکرد در بالاترین سطح کاربرد نیتروژن در زمان مصرف T1 بدست آمد. حداکثر کارایی زراعی مصرف کود نیتروژن (45/31 کیلوگرم بر کیلوگرم) در کاربرد 60 کیلوگرم کود نیتروژن در هکتار در زمان مصرف T1 و کمترین آن (72/23 کیلوگرم بر کیلوگرم) در بالاترین سطح از مصرف نیتروژن در زمان T0 بدست آمد. بر اساس این نتایج، به نظر می رسد کاربرد 180 کیلوگرم نیتروژن در هکتار در زمان مصرف T1 می تواند برای سودمندی تولید جودر منطقه مورد مطالعه پیشنهاد شود.