واکنش پارامتر های فلورسانس کلروفیل و فیزیولوژیک گیاه ریحان (Ocimum basilicum L.) به کاربرد باکتری های افزاینده رشد (PGPR) تحت تنش شوری

به منظور بررسی اثر باکتری های افزاینده رشد (PGPR) بر فلورسانس کلروفیل و برخی صفات فیزیولوژیکی گیاه ریحان تحت تنش شوری، آزمایشی در قالب طرح پایه کاملا تصادفی به صورت فاکتوریل اجرا شد. تیمار های آزمایشی شامل تنش شوری در چهار سطح (0، 40، 80 و 120 میلی مولار کلرید سدیم) و تیمار زیستی در سه سطح شامل شاهد بدون تلقیح باکتری، تلقیح با باکتری های ازتوباکتر و آزوسپیریلوم و باکتری های آزوسپیریلوم، سودوموناس و باسیلوس بود. بر اساس نتایج، افزایش تنش شوری باعث افزایش فلورسانس حداقل (Fo) و حداکثر (Fm) و کارایی کوانتومی غیرفتوشیمیایی تنظیم نشده فتوسیستم II [Y(NO)] و نیز کاهش فلورسانس متغیر (Fv)، حداکثر کارایی کوانتومی فتوسیستم II (Fv/Fm) و کارایی کوانتومی فتوشیمیایی موثر فتوسیستم II [Y(II)] شد. روند تغییرات سبزینگی برگ و کلروفیل a و b در تیمار شاهد در سطوح پایین و متوسط شوری افزایشی و در شوری بالاتر کاهشی بود، ولی محتوای کاروتنوئیدها و محتوی رطوبت نسبی (RWC) همواره روند کاهشی و نشت الکترولیت روند افزایشی داشت. با این وجود، کاربرد باکتری های افزاینده رشد، Fo و Y(NO) را به صورت معنی داری کاهش وFv ،Fv/Fm و Y(II) را نسبت به شاهد افزایش داد. از بین تیمارهای زیستی، کاربرد همزمان آزوسپیریلوم، سودوموناس و باسیلوس با افزایش 12 درصدی Y(II) و کاهش 16 درصدی Y(NO) بیشترین اثر مثبت را بر سیستم فتوسنتزی گیاه داشت. تیمار زیستی، همچنین باعث بهبود سبزینگی برگ، غلظت کلروفیل a و RWC و نیز کاهش نشت الکترولیت شد. در مجموع، نتایج بیانگر نقش مثبت باکتری های افزاینده رشد به ویژه کاربرد همزمان باکتری های آزوسپریلیوم، سودوموناس و باسیلوس بر بهبود پارامتر های فلورسانس کلروفیل یرگ و صفات فیزیولوژیک گیاه ریحان بود.