ارتباط برخی شاخص های آنتروپومتریک با ثبات وضعیتی و دامنه حرکتی مفاصل مچ پا و ران در سالمندان

مطالعهات پیشین، نتایج ضدونقیضی را درباره ارتباط بین شاخص های آنتروپومتری و ثبات وضعیتی افراد گزارش کرده اند. ازطرفی، نقش تفاوت های آنتروپومتری در تغییرات مربوط به مکانیسم های بازیابی تعادل نیز تاکنون ارزیابی نشده است. بدین ترتیب، هدف از مطالعه حاضر بررسی ارتباط بین شاخص های آنتروپومتری و ثبات وضعیتی سالمندان و همچنین بررسی ارتباط بین شاخص های آنتروپومتری و دامنه حرکتی مفاصل مورد استفاده برای بازیابی تعادل می باشد.
پژوهش حاضر از نوع مقطعی بود که جامعه مورد مطالعه آن را، سالمندان بالای 60 سال شهر کرمان تشکیل دادند. 30 آزمودنی به صورت تصادفی از بین سالمندان انتخاب شدند و قد و وزن آن ها اندازه گیری گشت. درادامه، برای ارزیابی دامنه حرکتی مفاصل مچ پا و ران از سیستم Motion Analysis و برای ارزیابی ثبات وضعیتی از دستگاه تعادلی Biodex استفاده شد. درنهایت، آزمون همبستگی پیرسون نیز برای تعیین ارتباط بین متغیرهای تحقیق مورد استفاده قرار گرفت.
با توجه به نتایج حاصل از این پژوهش، بین شاخص های آنتروپومتری سالمندان و ثبات وضعیتی آن ها، ارتباط معنی داری وجود داشت. همچنین، نتایج نشان دادند که با وجود ارتباطی که بین شاخص های آنتروپومتری و دامنه حرکتی مفاصل مچ پا و ران آزمودنی ها وجود دارد، این ارتباط از نظر آماری معنی دار نیست.
استنتاج: با توجه به اینکه در تحقیق حاضر، افزایش مقادیر شاخص های آنتروپومتری موجب کاهش ثبات وضعیتی و همچنین تغییراتی در دامنه حرکتی مفاصل مچ پا و ران شده است و از آنجا که هرکدام از این تغییرات می توانند سبب افزایش خطر زمین خوردن آزمودنی ها شوند، به نظر می رسد شاخص های بدنی مورد بررسی در این تحقیق می توانند به عنوان معیاری برای پیش بینی زمین خوردن سالمندان مورد توجه قرار بگیرند