بررسی وضعیت عملکرد حرکتی اندام فوقانی و قدرت عضلانی دست در بیماران مبتلا به سکته مغزی: یک مطالعه پایلوت

سکته مغزی یکی از مهم ترین بیماری های عصبی می باشد که سالیانه موجب مرگ و میر و ناتوانی های درازمدت بیماران در سراسر جهان می شود. بروز آسیب حرکتی در اندام فوقانی و دست به عنوان یکی از پیامدهای سکته مغزی است که نسبت به اندام تحتانی شایع تر و بهبودی کم تری را دارد. این مطالعه پایلوت با هدف بررسی وضعیت عمل کرد حرکتی اندام فوقانی و قدرت عضلانی دست در بیماران مبتلا به سکته مغزی انجام شد.
این مطالعه از نوع توصیفی تحلیلی بود که روی 36 بیمار مبتلا به سکته مغزی بخش داخلی بیمارستان کوثر دانشگاه علوم پزشکی سمنان انجام گرفت. روش نمونه گیری به صورت آسان، در دسترس و هدفمند بود. در این مطالعه به منظور اندازه گیری وضعیت عمل کرد حرکتی اندام فوقانی و دست بیماران از بخش ارزیابی عمل کرد حرکتی اندام فوقانی و دست مقیاس فوگل مایر، و برای اندازه گیری قدرت عضلانی دست از دینامومتر دستی استفاده شد.
در این مطالعه میانگین نمره عمل کرد حرکتی اندام فوقانی درگیر در بیماران سکته مغزی برابر 73/8±2/8، میانگین نمره عمل کرد حرکتی دست درگیر برابر 60/5±3/5، و قدرت مشت کردن دست درگیر برابر 8/3±64/2 بوده است. رابطه معنی داری بین متغیرهای دموگرافیک و نمره عمل کرد حرکتی اندام فوقانی و دست و قدرت مشت کردن دست درگیر واحدهای پژوهش دیده نشد.
نتایج مطالعه نشان داد که عمل کرد حرکتی اندام فوقانی و قدرت مشت کردن دست درگیر بیماران مبتلا به سکته مغزی به طور قابل توجهی کاهش یافت. با توجه به شیوع بالای این آسیب های حرکتی به دنبال سکته مغزی و عواقب ناشی از آن ها، پرسنل مراقبت بهداشتی باید برنامه مراقبتی و توان بخشی مناسبی را جهت کنترل هر چه بیش تر این آسیب ها طراحی نمایند