تاثیر مقدار بیش از حد لازم فولیک اسید روی شاخص های هیستومورفومتریک بافت پانکراس جنین موش، نژاد NMRI

از آن جایی که دوره جنینی حساس ترین مرحله از زندگی انسان در مواجهه با مواد برداشت شده توسط مادر است، هدف از این تحقیق بررسی تاثیر مقادیر بالای فولیک اسید در روزهای 8، 9 و 10 بارداری بر روی بافت پانکراس می باشد.
تعداد 20 سر موش کوچک آزمایشگاهی باردار نژاد NMRI به 4 گروه مساوی تقسیم گردیدند. گروه شاهد هیچ تزریقی نداشت. گروه شم آب مقطر و گروه های تجربی، فولیک اسید را به میزان 45/0 میکروگرم (گروه تجربی 1=E1) و 6/0 میکروگرم (گروه تجربی 2=E2) در روزهای 8، 9 و 10 بارداری به صورت داخل صفاقی دریافت کردند.
در جنین های گروه های شاهد، شم و تجربی هیچ گونه ناهنجاری ظاهری مشاهده نگردید، میانگین طول سری- دمی و نیز وزن جنین ها، در گروه E1 نسبت به گروه شاهد افزایش معناداری را نشان داد. در بررسی بافت پانکراس، میانگین وسعت پانکراس در گروه E1 نسبت به گروه شاهد افزایش غیر معناداری را نشان داد. میانگین درصد بافت همبند، در گروه E2 افزایش غیر معنادار و میانگین درصد پارانشیم در همین گروه کاهش غیر معناداری را نسبت به گروه شاهد نشان دادند. هم چنین میانگین درصد جزایر لانگرهانس افزایش معنادار و میانگین درصد آسینی ها، کاهش معناداری را در گروه E2، نسبت به گروه شاهد نشان دادند.
به نظر می رسد که مصرف فولیک اسید با دوز بالا در موش باردار، باعث بروز تغییرات هیستولوژیک و هیستومورفومتریک در تکامل بافت پانکراس می گردد. از این رو توصیه می شود این ویتامین در دوران بارداری با احتیاط کامل توسط فرد و هم چنین با تجویز پزشک مصرف شود