ارزیابی مدل شناختی- شخصیتی اختلال اضطراب فراگیر در تبیین ادراک درد بیماران دارای درد مزمن

درد، عمومی ترین فشار روانی است که انسان با آن مواجه می شود. با توجه به نقش عوامل روان شناختی در شکل گیری و تداوم درد مزمن و ناتوانی ناشی از آن، پژوهش حاضر با هدف تعیین برازش مدل شناختی- شخصیتی اختلال اضطراب فراگیر در تبیین ادراک درد بیماران مبتلا به درد مزمن انجام گردید.
پژوهش حاضر در چارچوب یک طرح همبستگی از نوع معادلات ساختاری انجام شد. نمونه پژوهش شامل 210 نفر (146 زن و 64 مرد) مراجعه کنندگان به کلینیک های تخصصی درد شهر رشت بود که بر اساس مصاحبه بالینی دارای نشانگان اختلال اضطراب فراگیر بودند و به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و پرسشنامه های ادراک درد، نگرانی، نشخوار فکری و روان رنجوری را تکمیل کردند. جهت تحلیل داده ها، شاخص های توصیفی فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار و روش آماری ضریب همبستگی پیرسون و روش معادلات ساختاری استفاده گردید.
نتایج نشان داد که متغیر روان رنجوری به واسطه نقش میانجی نگرانی با ادراک درد در بیماران مبتلا به درد مزمن رابطه دارد (01/0P<)؛ همچنین اثر مستقیم روان رنجوری با نگرانی و نشخوار فکری معنی دار بود (01/0P<)، اما مسیر رابطه مستقیم نشخوار فکری با ادراک درد معنی دار نبود (05/0

نتیجه گیری

یافته های پژوهش روشن نمود که متغیرهای نگرانی و روان رنجوری در تبیین ادراک درد مبتلایان به درد مزمن دارای اضطراب فراگیر، نقش دارند و لذا توجه بیشتر به سازه های شناختی و شخصیتی در حوزه درد مزمن ضرورت دارد.