تاثیر تمرین استقامتی با شدت متوسط و کاهنده لیپیدی جنستئین در موش های دیابتی شده با استروپتوزوتوسین

دیابت بیماری مزمنی است که موجب افزایش پروفایل لیپیدی می شود. هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر تمرین استقامتی با شدت متوسط و کاهنده لیپیدی جنستئین در موش های دیابتی بود.
48 سر موش دیابتی انتخاب و در 6 گروه 8 سری (1) کنترل هفته اول، (2) کنترل هفته آخر، (3) تمرین استقامتی با شدت متوسط، (4) مصرف جنستئین، (5) تمرین استقامتی همراه با جنستئین و (6) شم تقسیم شدند و جهت بررسی اثرات القای دیابت 16 سر موش سالم در 2 گروه کنترل هفته اول و کنترل هفته آخر تقسیم شدند. در مدت 8 هفته موش های گروه های 3 و 5 سه جلسه در هفته و هر جلسه 60 دقیقه با سرعت 10 تا 17 متر بر دقیقه روی نوارگردان دویدند و گروه های 4 و 5 روزانه 30 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن جنستئین مصرف نمودند. جهت تحلیل یافته ها از آنالیز واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد (0/05≥P).
القای دیابت اثر معنی داری بر کاهش HDL و افزایش TG، Cho، LDL و VLDL موش های صحرایی دارد (05/0≥P)؛ تمرین استقامتی، مصرف جنستئین و تمرین استقامتی همراه با جنستئین اثر معنی داری بر افزایش HDL و کاهش TG، Cho، LDL و VLDL موش های صحرایی دیابتی دارد (0/05≥P). همچنین تمرین استقامتی همراه با جنستئین نسبت به مصرف جنستئین اثر بیشتری بر کاهش LDL و افزایش HDL دارد (0/05≥P).
تمرین استقامتی با شدت متوسط و کاهنده لیپیدی جنستئین دارای اثرات تعاملی در موش های دیابتی شده با استروپتوزوتوسین می باشند.