ارتقای کیفیت فضاهای عمومی شهری راهبردی در شکل گیری همبستگی اجتماعی (نمونه موردی: محوطه پیرامونی ارگ کریمخان، شهر شیراز)

پایداری و حیات اجتماعی جامعه در گرو همبستگی اجتماعی اجزای آن است. همبستگی توافق در ارزش‌هاست و در فرایندی اجتماعی متولد می‌شود. در شهرهای امروز فضاهایی که نقطه آغاز تعاملات چهره به چهره باشند کمتر به چشم می‌خورد، بنابراین برآن شدیم تا به بررسی نقش فضای شهری در شکل‌گیری همبستگی اجتماعی بپردازیم. به این منظور پرسشنامه‌ای با 45 سوال طراحی گردید، با توجه به میزان جذب جمعیت مجموعه کریمخانی، نمونه آماری 356 مورد محاسبه شد. ضریب آلفای کرونباخ جهت سنجش پایایی پرسشنامه 85/0 برآورد گردید. روش‌های تحلیلی؛ ضریب همبستگی، رگرسیون چندگانه به روش Enter و تحلیل عاملی می‌باشند. نتایج نشان می‌دهد که متغیرهای انتخابی نقش به سزایی در شکل‌گیری همبستگی در فضاهای شهری داشته‌اند. تحلیل عاملی مشخص می‌کند که اعتماد، وجدان جمعی و مشارکت بیشترین تاثیر را در شکل‌گیری و افزایش همبستگی اجتماعی دارند. در نهایت می‌توان گفت محتوی در قیاس با فرم در شکل‌گیری همبستگی اجتماعی نقش غالب دارد.