فعالیت ضد ویروسی و ویروسیدالی عصاره گیاه مامیران(Chelidonium majus L.) در مقایسه با آسیکلوویر علیه ویروس هرپس سیمپلکس تیپ یک

ویروس هرپس سیمپلکس یکی از مهم ترین ویروس های بیماری زای انسانی است که قادر به ایجاد تبخال های دهانی، کراتوکونژنکتیویت و آنسفالیت می باشد. آسیکلوویر در درمان عفونت های این ویروس کاربرد دارد، امروزه به دلیل ایجاد مقاومت دارویی، نیاز به انجام تحقیق در زمینه یافتن داروهای جدید به خصوص داروهای گیاهی افزایش یافته است. این پژوهش با هدف بررسی اثر ضد ویروسی عصاره متانولی گیاه مامیران در مقایسه با آسیکلوویر علیه ویروس فوق در کشت سلولی هلا انجام شده است.
در پژوهش تجربی حاضر سمیت عصاره متانولی مامیران و آسیکلوویر بر روی سلول هلا با دو روش MTT و تریپان بلو تعیین شد. اثر ضد ویروسی عصاره مامیران در غلظت های مختلف به ترتیب؛ 1800، 1700، 1600، 1500 و 1400 میکروگرم بر میلی لیتر و آسیکلوویر در غلظت های 500،100، 75، 50، 30 و 10 میکروگرم بر میلی لیتر بررسی شد. هم چنین اثرات ضد ویروسی آنها در زمان های مختلف قبل، بعد و هم زمان با جذب ویروس بررسی شد. در هر مرحله، ویروس با روش 50 درصد دوز عفونی کننده کشت سلول(TCID50) تعیین تیتر گردید. جهت مقایسه اثرات دو ترکیب بر ویروس از آزمون آماری تی تست استفاده شد.
بالاترین غلظت غیر سمی عصاره مامیران بر سلول هلا غلظت 1600 میکروگرم بر میلی لیتر تعیین گردید که بیشترین اثر مهارکنندگی بر تکثیر ویروس هرپس سیمپلکس تیپ یک را داشت. آسیکلوویر سمیت پایینی روی سلول هلا نشان داد. غلظت 30 میکروگرم بر میلی لیتر از آن به عنوان رقت مورد استفاده در مراحل بعدی کار در نظر گرفته شد. بیشترین اثر بازدارندگی عصاره یک ساعت پس از جذب مشاهده شد و آسیکلوویر بلافاصله بعد از جذب تا 8 ساعت پس از آلودگی، تکثیر ویروس را به طور کامل مهار کرد.
عصاره متانولی مامیران در مقایسه با آسیکلوویر در ساعات اولیه پس از آلودگی اثر کمتری بر مهار تکثیر ویروس هرپس سیمپلکس دارد. با توجه به افزایش ایجاد سویه های مقاوم به آسیکلوویر و هم چنین وجود عوارض جانبی زیاد این دارو، تحقیق های بیشتری جهت دستیابی به ترکیب های موثر با فعالیت ضد ویروسی موجود در عصاره فوق لازم می باشد.