ارتباط هوش هیجانی و ویژگی های رفتاری با خودکارآمدی تیمی و عملکرد هندبالیست های لیگ 1

هدف از تحقیق حاضر بررسی ارتباط هوش هیجانی و ویژگی های رفتاری با خودکارآمدی و عملکرد هندبالیست های لیگ 1 می-باشد. جامعه آماری این تحقیق را کلیه (115(n= هندبالیست های شرکت کننده (9 تیم) در مسابقات لیگ 1 کشور که بهمن 89-1388 در استان گلستان برگزار شد، تشکیل داده است که از بین آنها تعداد 95n= ورزشکار (31/2SD= و 46/21(M= بصورت تصادفی بعنوان نمونه آماری این تحقیق انتخاب شدند. به منظور ارزیابی هوش هیجانی و ویژگی های رفتاری ورزشکاران از پرسشنامه هوش هیجانی سیبریاشینگ که 5 خرده مقیاس خودآگاهی ، خودکنترلی ، خودانگیزی ، همدلی و مهارت های اجتماعی را بصورت مقیاس لیکرت 5 ارزشی (0:هر گز تا 4:همیشه) ارزیابی می کند و پرسشنامه خلق و خوی برونل که 6 خرده مقیاس آشفتگی ، سردرگمی ، افسردگی ، خستگی ، تنش و هیجان و قدرت و توان بازی را اندازه گیری می کند، استفاده گردید. همچنین پرسشنامه خودکارآمدی فلتز (1998) نیز توانایی ورزشکاران را در دستیابی به اهداف موردنظر ارزیابی نمود. برای تجزیه و تحلیل داده ها پس از استفاده از آزمون کالموگراف اسمرنف (K_S) که نشان دهنده طبیعی بودن توزیع داده ها بود (05/0p و 29/5(F= و عملکرد (00/0>p و46/3(F= تیم های رده بالا، میانی و پایین جدول وجود دارد. هر چند بین خرده مقیاس های خودآگاهی (23/0(sig= و همدلی (16/0(sig= رابطه معناداری با عملکرد وجود نداشت اما در کل این رابطه بین هوش هیجانی با عملکرد (03/0>p و28/6(F= معنادار بود.