پیشگیری وضعی از اسیدپاشی

اسیدپاشی جنایتی است علیه تمامیت جسمانی که علاوه بر آسیب های جسمی و روانی، زیبایی بزه دیده را به یغما می برد؛ جرمی خشونت بار که آمار، نشانگر جنسیتی بودن آن است و اغلب علیه زنان رخ می دهد. کشورهایی که در خط مقدم مبارزه با این پدیده قرار دارند، اقدامات مختلف قانونی و اجرایی را جهت کاستن از آن به کار گرفته اند. در این راستا، رویکردهای پیشگیرانه، همسنگ با اقدامات بازدارنده و اعمال مجازات های سخت گیرانه دنبال می شود و در این بین، برنامه های پیشگیری وضعی مبتنی بر حفاظت از آماج و کاهش فرصت ارتکاب جرم، نقش بسزایی دارد. به هر روی، کشور ما نیز در زمره کشورهایی قرار دارد که آسیب های فراوان فردی و اجتماعی را از ناحیه این جنایت ها متحمل شده است. مقاله پیش رو که از نظر روش، توصیفی - تحلیلی و از نظر هدف، کاربردی است، به بررسی تطبیقی پیشگیری وضعی از اسیدپاشی به منظور ارائه راهبردهای علمی و عملی می پردازد. به نظر می رسد قانون گذار و سایر دست اندرکاران امر می توانند با اتخاذ یک سیاست جنایی علمی و منسجم و بهره گیری از تجارب سایر کشورها، از طریق محدود کردن دسترسی به اسید، توانمندسازی و آموزش زنان و حمایت های پلیسی از بزه دیدگان بالقوه، هم سوی با کاهش این پدیده گام بردارند.