بررسی عناصر و ویژگی های فانتاستیک در رمان های فانتزی فریبا کلهر

فانتزی گونه ای ادبی است که ریشه های آن را می توان در متون شفاهی و مکتوب کهن، اسطوره، افسانه و مکاتب ادبی رئالیسم، سمبولیسم، سوررئالیسم و... جست وجو کرد؛ ازاین رو فانتزی گونه ای التقاطی محسوب می شود که عنصر تخیل در آن از مرز های داستان های مشابه این گونه عبور می کند و در دنیایی کاملا ملموس و باورپذیر در ذهن انسان هر روز صاحب اقبال بیشتری می شود. وجود ویگی و عناصر فانتاستیک در ادبیات جهان و ایران پیشینه ای به درازای تاریخ ادبیات دارد. این در حالی است که غرب از نیمه دوم قرن هجدهم میلادی شروع به داستان نویسی در این گونه کرده است و در ضمن آن به تهیه و تالیف منابع تئوریک و نظری نیز پرداخته است. با توجه به این که ادبیات فانتزی در کشور ما از دهه هفتاد کانون توجه قرار گرفت، اما داستان نویسی فانتزی به شکل تخصصی پیشرفت نکرد و و تلاشی برای ارائه و پژوهش در راستای رسیدن به یک اصول کلی انجام نشده است. با این حال شکل گیری قواعد منسجم و دقیق ادبیات فانتزی در دنیا مهجور مانده است. تشریح و بررسی داستان های نویسندگان این گونه و پژوهش در زمینه ادبیات فانتاستیک ایرانی کمک می کند تا به شناخت دنیای فانتزی نویسندگان ایرانی رسید و برای ارائه منابع نظری در زمینه ادبیات فانتاستیک ایرانی گام برداشت. این مقاله بر اساس منابع موجود ادبیات فانتاستیک، عناصر و ویگی های فانتزی را در رمان های فانتزی «فریبا کلهر» بررسی و نقد کرده است.