سوژگی ژئوپلیتیک حزب کارگران کردستان ترکیه در بین النهرین شمالی

گرچه مفاهیم سوژگی سیاسی و موقعیت سوژگی ، ریشه در جامعه شناسی سیاسی دارند ولی این تحقیق ، این مفاهیم را در ژئوپلیتیک شکننده خاورمیانه ، عملیاتی می نماید. نظر به مرزهای تصنعی حاصل از توافقنامه های اوائل قرن بیستم و سیالیت قومی در مرزهای کشورهای مزوپوتامیایی ، تعارض هویتی – سرزمینی ، باعث جدلی اساسی بین ساختارها و کارگزاران ( کنشگران غیر دولتی ) شده که این تعارض ، باعث آنتروپی ژئوپلیتیک در منطقه گشته است . P.K.K به عنوان یکی از احزاب فراگیر سیاسی – نظامی در منطقه مزوپوتامیا با توجه به سابقه مبارزاتی نرم – سخت افزاری خود بخصوص پس ازحملات گروه های تروریستی به عراق و شام ، خود را در مقام یک کنشگر منطقه ای ، به جغرافیای بین النهرین شمالی تحمیل نموده که البته این کنشگری ابعاد هویتی و سرزمینی داشته و با سمپاتی کردهای منطقه همراه بوده است . بر خلاف موقعیت سوژگی که ساختارها بر سوژه ها مسلط می باشند ، در مفهوم سوژگی سیاسی ، زمانی که ساختارها با فروپاشی مواجه می شوند ، هژمونی گفتمانهای حاکم به چالش کشیده شده و سوژه ها به عنوان عاملان سیاسی ، مشغول کنش در فضاهای تجزیه شده می گردند . این مقاله علاوه بر مفهوم سازی سوژگی ژئوپلیتیکی با تحلیل چرایی چرخش سیاستی در حزب کارگران ، با نگاهی تحلیلی – توصیفی به اثبات فرضیه سوژگی ژئوپلیتیکی این حزب می پردازد.