تحلیل فضایی زیست پذیری محلات شهری مورد مطالعه: منطقه 18 تهران

شهر زیست پذیر از مفاهیم نوین تبیین کننده نظام های کنونی شهری است که به واسطه تحول در اندیشه ها و آرمان های جامعه معاصر، جایگاهی بایسته پیدا کرده است. امروزه، برخورداری از ویژگی های زیست پذیری در شهرها برای رسیدن به توسعه پایدار در جامعه اهمیت فراوانی دارد. هدف این پژوهش بررسی وضیعت زیست پذیری در سطح محلات منطقه 18 تهران است. روش تحقیق ارزیابی- مقایسه ای باهدف کاربردی است. داده ها با استفاده از پرسش نامه گردآوری شده اند که با توجه به جمیعت بالای منطقه موردپژوهش، امکان مطالعه همه جامعه آماری امکان پذیر نبوده است. بنابراین، از روش نمونه گیری و تعیین حجم با استفاده از فرمول کوکران، تعداد 384 پرسش نامه محاسبه و سپس به هر یک از محلات منطقه 18، بر اساس تعداد جمعیت سهمیه متناسب تخصیص داده شده است. شاخص های زیست پذیری در قالب 6 بعد (اجتماعی، اقتصادی، امکانات و خدمات شهری، مدیریت شهری، محیط زیستی و الگوی تاریخی) مورد ارزیابی قرارگرفته و برای تجزیه وتحلیل داده ها از نرم افزارهای SPSS، ARCGIS استفاده شده است. نتایج تحقیق حاکی از این است که بعد امکانات و خدمات شهری بیشترین تاثیر را در تحلیل فضایی اصل زیست پذیری منطقه داشته و همچنین زیست پذیری در منطقه مورد مطالعه متوسط به پایین ارزیابی شده است. در این میان، محله ولیعصر جنوبی در بالاترین سطح و محله یافت آباد در پایین ترین سطح از زیست پذیری قرار گرفته اند.