کاربرد تحلیل حساسیت و تکثیر خطا در تصمیم گیری های فضایی چند معیاری (مطالعه موردی: مکان یابی توسعه شهری در استان تهران)

در وضعیت های مربوط به جهان واقعی، اطلاعات قابل دسترس برای تصمیم گیران به لحاظ خطاهای اندازه گیری و ادراکی بیشتر غیر مسلم و نادقیق اند. روش های تصمیم گیری فضایی چند معیاری، بیشتر بدون توجه چندان به خطاها در داده های ورودی و گسترش این خطاها در راه حل های مترتب بر مساله به کار گرفته می شوند. این در حالی است که عدم قطعیت می تواند در هر یک از لایه های داده ای در طی تحلیل گسترش یابد و با دیگر منابع خطا شامل ارتباط نامشخص لایه های داده ای با تصمیم های نهایی اتخاذشده ترکیب شود. بنابراین، در این تحقیق، تحلیل خطای فضایی چند معیاری در راستای ارزیابی آثار عدم قطعیت های ملازم با نقشه های معیار و اولویت های تصمیم گیران و یا وزن ها در رابطه با پیامدهای تصمیم که به مرتب سازی گزینه ها می انجامد مدنظر قرار گرفته است. به طور کلی، مدیریت عدم قطعیت به وسیله ارزیابی تناسب سرزمین به منظور کاربری توسعه شهری به دو طریق در این مطالعه وارد شده است: الف- وارد کردن خطا در هر یک از لایه ها به منظور شبیه سازی این که خطا چگونه طی تحلیل گسترش می یابد، و ب- از طریق تغییر وزن معیارها و تعیین آثار آن در رتبه بندی مکان ها و در نهایت فرایند تصمیم گیری. نتایج تحقیق نشان می دهد که حتی داده های ضعیف و نادرست نیز می توانند برای برنامه ریزی به نحو کارآمدی مورد استفاده قرار گیرند و این امر تنها زمانی محقق می شود که بدانیم این داده ها تا چه حد ضعیف هستند.