تی بیا همی ملیا (آیا می شود «پا» را قطع نکرد؟)

پیش فقدان «مادرزادی» تی بیا بیماری نادر است و ممکن است یک متخصص ارتوپدی در یک دوره کار هرگز با آن روبرو نشود. در این گزارش تعداد قابل ملاحظه ای از این ضایعه نادر ارائه شده است. ساق و پا در بیشتر موارد حفظ شد و عمکلرد بیمار به طور دقیق ارزیابی گردید.
تعداد 36 بیمار (19 دختر و 17 پسر) با 48 نقصان تی بیا بررسی بالینی و پرتونگاری شدند. میانگین سنی بیماران 12 سال بود. کیفیت زندگی (PQL) و «وضعیت رضایت والدین» ارزیابی شد. نوع و تعداد جراحی های انجام شده، تاخیر احتمالی کودکان برای انجام وظایف مدرسه و همچنین نوع کفش مورد استفاده بررسی شدند.
مدت زمان پیگیری 9 سال بود. 48 مورد همی ملیا تی بیا در تقسیم بندی «جونز» (Jones) شامل 14 مورد تیپ یک، 16 تیپ دو، 11 تیپ چهار و 7 مورد غیرقابل طبقه بندی؛ و با تقسیم بندی «وبر» (Weber) عبارت از 16،11،6،1 و 14 به ترتیب تیپ های I،II،III،IV،VII بودند. ده عضو (8 بیمار) قطع گردید و جراحی «بازسازی» در 38 ساق (28 بیمار) انجام شد. جراحی های عمده «بازسازی » شامل سینوستوزیس تی بیا و فیبولا، هم راستا کردن ساق پا و مچ پا و بلند کردن کوتاهی با تکنیک ایلی زاروف بود. دو مورد جوش نخوردن سینوستوز و 6 مورد خشکی زانو وجود داشت. پوشش پا در گروه «بازسازی» 12 مورد کفش عادی و 18 مورد کفش های تغییر یافته یا شکل داده شده بودند. نمره کیفیت زندگی در گروه «بازسازی شده» 68 و بیش از گروه قطع عضو بود.
بازسازی ساق همراه با نگاه داشتن پا در همی ملیا تی بیا در بیشتر موارد می تواند کارآیی خوب و رضایت بیمار را به همراه داشته باشد.