محاسبه ثابت پایداری، پارامترهای ترمودینامیکی و استوکیومتری تشکیل کمپلکس بین لیگاندهای 1 و 8- دی هیدروکسی آنتراکوئینون و 1-(متیل آمینو) آنتراکوئینون با کاتیون های+Zn2+، Cu2 و +Ag در مخلوط دو جزئی استونیتریل(AN)- متانول(MeOH)

در این تحقیق واکنش تشکیل کمپلکس بین کاتیون های Cu2+، 2+ Zn و +Agبا لیگاندهای 1و 8- دی هیدروکسی آنتراکوئینون (DHAQ) و 1- (متیل آمینو) آنتراکوئینون (MAAQ) در مخلوط دو جزئی استونیتریل(AN)- متانول (MeOH) در دماهای مختلف با به کارگیری روش هدایت سنجی مورد مطالعه قرار گرفت. داده های هدایت سنجی نشان دادند که در همه موارد، استوکیومتری کمپلکس ها 1:1 [ML] می باشد بجز در واکنش تشکیل کمپلکس بین کاتیون 2+ Cuو لیگاند DHAQ در متانول خالص و در مخلوط دو جزئی استونیتریل(AN)- متانول (MeOH) با درصد مولی 75 از استونیتریل که 2:1 [M2L] به دست آمد. ثابت های پایداری کمپلکس ها با استفاده از نرم افزار Genplot و برازش غیرخطی داده های هدایت سنجی محاسبه گردید. همچنین داده های حاصل از آزمایش نشان دادند که ترتیب انتخاب گری لیگاندهای DHAQ و MAAQ نسبت به کاتیون های Cu2+، 2+ Zn و +Ag علاوه بر لیگاند، با کسر مولی یک جزء از حلال در مخلوط دو جزئی AN/MeOH تغییر می کند. مقدار پارامتر ترمودینامیکی &DeltaHoc برای تشکیل کمپلکس ها از وابستگی دمایی ثابت های پایداری کمپلکس ها با دما بر اساس رسم معادله وانتهوف و برازش خطی با استفاده از نرم افزار مذکور به دست آمد. نتایج نشان دادند که واکنش تشکیل کمپلکس بین کاتیون های Cu2+، 2+ Zn و +Ag با لیگاندهای فوق درسیستم های دو جزئی مورد مطالعه، گرماگیرهستند و در همه موارد کمپلکس های ایجاد شده از لحاظ آنتالپی ناپایدار اما از لحاظ آنتروپی پایدار می باشند. همچنین رسم تغییراتoC T&DeltaSبرحسب Hoc&Delta واکنش تشکیل کمپلکس بیانگر ارتباط خطی مناسب بین آنتروپی و آنتالپی واکنش می باشد و مقادیر مثبت آنتروپی، ناپایداری آنتالپی واکنش را جبران می کند.