تاثیر یک دوره تمرین ورزشی با شدت بالا بر بیان ژن سمافورین 3A در عضله بازکننده طویل انگشتان پای موش های پیر C57BL/6

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر تمرین تناوبی شدید بر بیان ژن Sema3a در عضله EDL موش های پیر C57bl/6می باشد.
بدین منظور، 20 سر موش نر C57bl/6 پیر(10=n) و بالغ(10=n) در 2 گروه تمرین و کنترل قرار گرفتند، که گروه های تمرین بعد از یک هفته آشناسازی در برنامه 4 هفته تمرین تناوبی شدید شرکت کردند و 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی قربانی شدند، سپس عضله EDL استخراج و بوسیله روش Real-time Pcr بیان ژن Sema3a اندازه گیری گردید.
یافته های پژوهش: نتایج نشان داد که با افزایش سن بیان ژن Sema3a در عضله EDL افزایش یافته است (001/0=P)، ولی تمرین موجب کاهش بیان آن در هر دو گروه بالغ(105/0=P) و پیر(025/0=P) شد. هر چند که، در موش های بالغ به لحاظ آماری معنی دار نبود. هم چنین، یافته ها نشان می دهدکه پیری اثر معنی داری بر وزن نسبی عضلهEDL داشته است به طوریکه تفاوت معنی داری بین موش های بالغ و پیر در گروه کنترل(032/0=P) مشاهده شد. از سوی دیگر، هرچند که تمرین ورزشی وزن آن را مقداری افزایش داده است ولی این مقدار به لحاظ آماری در هر دوگروه بالغ (117/0=P) و پیر(321/0=P) معنی دار نبود.
افزایش سن همراه با افزایش در بیان ژن Sema3a می باشد که احتمالا می تواند در تغییرات عصبی عضلانی در سالمندی نقش داشته باشد. تمرینات تناوبی شدید با فراخوانی تارهای نوع تند می توانند بیان آن را تعدیل نموده و احتمالا از دست رفتن عصب و آتروفی عضلانی در پیری را کاهش دهند.