تاثیر دو نوع کود آهن بر عملکرد و اجزای عملکرد سویا در شمال خوزستان

به منظور بررسی اثر بخشی کود مایع فولوات آهن با منشا کود دامی« کود گاوی پوسیده» و مقایسه آن با کلاتFe-EDDHA بر عملکرد دانه و اجزا عملکرد سویا Glycine max (L.)Merr.)) رقم سالند؛ این پژوهش در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال1391در مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی صفی آباد- دزفول اجرا گردید.تیمارهای آزمایش عبارت بودند از: تیمار1(شاهد، بدون کاربرد کود آهن)، تیمار2 (کاربرد خاکی سکوسترین آهن 138 برای تامین 100 درصد آهن توصیه«5/12 کیلوگرم در هکتار»)، تیمار3 (محلول پاشی فولوات آهن برای تامین 100 درصد آهن توصیه« غلظت 5 در هزار »)، تیمار4 (کاربرد خاکی سکوسترین آهن138 برای تامین 75 درصد آهن توصیه«38/9 کیلوگرم در هکتار» + محلول پاشی فولوات آهن برای تامین 25 درصد آهن توصیه« غلظت 25/1 در هزار»)، تیمار5 (کاربرد خاکی سکوسترین آهن 138 برای تامین 50 درصد آهن توصیه«25/6 کیلوگرم در هکتار»+ محلول پاشی فولوات آهن برای تامین 50 درصد آهن توصیه« غلظت 5/2 در هزار») و تیمار6،کاربرد خاکی سکوسترین آهن 138 برای تامین 25 درصد توصیه«13/3 کیلوگرم در هکتار» + محلول پاشی فولوات آهن برای تامین 75 درصد آهن توصیه« غلظت 75/3 در هزار»). نتایج نشان دادکه اثر کاربرد کود آهن بر ارتفاع بوته، تعداد غلاف در بوته، وزن هزار دانه، عملکرد های دانه وکل، شاخص کلروفیل متر (4 و 6 هفته پس از کشت) و جذب آهن و منگنز توسط دانه معنی دار بود. صرفنظر از نوع کود آهن مصرفی، به طور متوسط عملکرد دانه ناشی از کاربرد آهن نسبت به شاهد(تیمار1)، 28 درصد بیشتر بود. در مجموع ، نتایج این آزمایش نشان داد که فولوات آهن می تواند به عنوان یک منبع تامین آهن مورد استفاده قرار گیرد و در جمع بندی کلی تیمار 5 نسبت به سایر تیمارهای کود آهن موثر تر بود.