واکاوی روابط خارجی ایران و پاکستان در پرتو نظام بین الملل (سال های 1979-1947م.)

پاکستان در 14 اوت 1947 از تقسیم شبه قاره هند در جوار مرزهای شرقی ایران پدید آمد و ایران نخستین کشوری بود که آن را به رسمیت شناخت و در سال های بعد، عهدنامه مودت، مرزی، استرداد مجرمین و توافقات فرهنگی با آن کشور منعقد کرد. در این پژوهش بر مبنای روش توصیفی- تحلیلی و شیوه جمع آوری اطلاعات کتابخانه ای و مبتنی بر اسناد و مدارک تاریخی، عوامل موثر بر روابط خارجی دو کشور ایران و پاکستان در سه سطح روابط اقتصادی، سیاسی و فرهنگی از زمان استقلال پاکستان تا پیروزی انقلاب اسلامی ایران بررسی و تحلیل شده است. سطح روابط دو کشور تحت تاثیر نگرانی های امنیتی پاکستان و ساختار نظام دوقطبی، بالا بود. دو کشور همزمان وارد پیمان بغداد- سنتو شدند و هر دو از ارکان سه گانه در تشکیل سازمان همکاری عمران منطقهای بودند، همچنین روابط فرهنگی نیز در سطح گسترده ای قرار داشت. با این حال، با وجود روابط گسترده سیاسی- فرهنگی، به سبب وجود اقتصاد مشابه و نه مکمل، روابط اقتصادی دو کشور در قالب چند توافقنامه باقی ماند.