مطالعه تطبیقی الگوریتم اجتماع مورچگان و ژنتیک در مسیریابی بهینه (مطالعه موردی: شهر پارس آباد و حومه)

همواره در طول تاریخ، مساله امدادرسانی و سرعت عمل آن از اهمیت بسیاری برخوردار بوده است، بویژه در دوره اخیر که با پیشرفت فراوان علم پزشکی، کمینه سازی زمان امدادرسانی نیز ضرورتی بیش ازپیش یافته است. به این منظور، استفاده از هوش مصنوعی و اصطلاح الگوریتم های مسیریابی نوین، و بومی سازی آن در بخش شهری با توجه به وسعت و گستردگی شهرها می تواند در ساماندهی مدیریت شهری و امدادرسانی، کارآمد باشد. بنابراین هدف این تحقیق استفاده کاربردی و تطبیقی از دو نوع الگوریتم فرا ابتکاری یعنی الگوریتم اجتماع مورچه ها و الگوریتم ژنتیک به منظور مسیریابی بهینه و کمینه سازی مسافت طی شده است. روش تحقیق نیز توصیفی- تحلیلی و با اهداف کاربردی است، در این تحقیق مطالعه موردی بر روی بیش از 29 نقطه شهری و روستایی به مرکزیت شهر پارس آباد در محیط متلب (MATLAB) انجام گرفته و در محیط GIS نمایش داده شده است. مدل ارائه شده در این مقاله، علاوه بر مساله موردبررسی می تواند به منظور مسیریابی بهینه توزیع کالاهای اساسی به هنگام وقوع بحرآنهای طبیعی و انسانی، مسئله ترافیک و غیره نیز مورداستفاده قرار گیرد. لازم به ذکر است که در الگوریتم پیشنهادی برای انتخاب تصادفی همسایگی ها از روش انتخاب چرخ رولت استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان داد که با توجه به وسعت کم منطقه موردمطالعه، زمان و کیفیت دستیابی به مسیر بهینه در الگوریتم اجتماع مورچه در مقایسه با تئوری ژنتیک بازمانی برابر با 23/0. میلی ثانیه سریع تر محاسبه شد، درحالی که این زمان برای الگوریتم ژنتیک برابر با27/0 میلی ثانیه بود. همچنین زمان رسیدن به محل حادثه توسط آمبولانس ها نیز با فرض حرکت 30 مورچه، برای الگوریتم اجتماع مورچه ها و ژنتیک به ترتیب 19 دقیقه و 45 ثانیه و 22 دقیقه و 12 ثانیه محاسبه شد. در پایان نیز پیشنهاد هایی به منظور بهبود و ارتقا هر چه بیشتر امر امدادرسانی و کمینه سازی زمان حرکت آنها ارابه می شود.