نقش باورهای اخلاقی و نوع دوستی در تبیین نگرش به اهدای عضو با میانجی گری عمل به باورهای دینی

نوع دوستی و باورهای اخلاقی و دینی نقش اساسی در فرهنگ سازی اهدای عضو دارند. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر باورهای اخلاقی و نوع دوستی بر نگرش به اهدای عضو با میانجی گری عمل به باورهای دینی انجام شده است.
این مطالعه توصیفی مقطعی مبتنی بر مدل معادلات ساختاریابی (Structural Equation Model)، بر روی 323 نفر از دانشجویان دانشگاه های علوم پزشکی، شهرستان های میاندوآب و مهاباد در سال 1394 که به روش خوشه ایچند مرحله ای انتخاب شدند، انجام گردید. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه محقق ساخته باورهای اخلاقی، پرسشنامه نوع دوستی Carlo، مقیاس نگرش به اهدای عضو Tihana و مقیاس عمل به باورهای دینی Nilson استفاده شد. جهت آزمون مسیرهای میانجی از روش Bootstrap استفاده شد.
ملاحظات اخلاقی: پس از بیان اهداف و اهمیت پژوهش، تاکید بر رازداری اطلاعات، رضایت شفاهی دانشجویان برای مشارکت در پژوهش کسب شد.
بین نگرش به اهدای عضو با متغیر عمل به باورهای دینی (0/442=r و 0/001=p)، باورهای اخلاقی (0/416=r و 0/003=p) و نوع دوستی (0/298=r و 0/005=p) همبستگی مثبت و معنی دار وجود داشت. اثر مستقیم باورهای اخلاقی، نوع دوستی و عمل به باورهای دینی بر نگرش به اهدای عضو معنی دار بود. همچنین اثر غیر مستقیم باورهای اخلاقی و نوع دوستی با میانجی گری عمل به باورهای دینی معنی دار بود. در مجموع 57 % از واریانس متغیر نگرش به اهدای عضو، از طریق مدل پژوهش تبیین گردید.
نظر به تاثیر باورهای اخلاقی، نوع دوستی و عمل به باورهای دینی بر نگرش به اهدای عضو، می توان با ارتقای باورهای اخلاقی از طریق آموزش های فردی و گروهی، نگرش مثبت دانشجویان نسبت به اهدای عضو را افزایش داد.