نقش استعاره و مجاز در معنی شناسی فعل یارهای صفتی زبان فارسی: رویکرد زبان شناسی شناختی

در مقاله حاضر، برحسب نظریه استعاره مفهومی یک طبقه بندی معنایی از فعل یارهای صفتی زبان فارسی ارائه می گردد: فعل یارهای صفتی که نشان دهنده چرخش استعاری هستند و فعل یارهای صفتی که فاقد چرخش استعاری هستند. استعاره های مربوط به زیرطبقه نخست به وسیله نوع خاصی از مجاز مفهومی تحت عنوان معلول به جای علت برانگیخته می شوند. زیرطبقه دوم هم شامل فعل یارهایی هستند که ترکیب آن ها با همکرد، نشان دهنده هیچ گونه چرخش استعاری نیست. پس از شناسایی دو فرایند شناختی مذکور در شکل گیری معنی شناسی فعل های مرکبی که دربردارنده فعل یارهای زیرطبقه نخست بودند، ماهیت ترکیبی معنای این فعل های مرکب شناسایی شد و دو معنای جدید برای همکرد «کردن» در زبان فارسی معرفی گردید: «شدن» (غیرعمدی) و «باعث ایجاد یک ویژگی/حالت در خود گردیدن» (عمدی). یافته دیگر مقاله حاضر معرفی «پیدا کرد» به عنوان نخستین همکرد دو کلمه ای زبان فارسی است.