طراحی الگوی کیفیت یادگیری بر مبنای نظریه ارتباط گرایی زیمنس در دانشگاه های مجری آموزش از دور

هدف پژوهش حاضر طراحی الگوی کیفیت یادگیری بر مبنای نظریه ارتباط گرایی زیمنس در دانشگاه های مجری آموزش از دور بود.
پژوهش حاضر ازنظر هدف،کاربردی و ازنظر روش توصیفی و از نوع پیمایشی بوده است.جامعه آماری شامل کلیه اعضای هیئت علمی در دانشگاه های مجری آموزش از دور کشور به تعداد 3380 نفردر سال تحصیلی1395-1394 بود. روش نمونه گیری در مرحله کیفی به صورت نمونه گیری هدفمند شامل 10 نفر از خبرگان آموزش از دور و در مرحله کمی شامل نمونه گیری تصادفی طبقه ای نسبی بوده است.تعداد نمونه 380نفر می باشد. در این پژوهش برای گردآوری داده ها درروش غیرتعاملی از شیوه تحلیلی- اسنادی و درروش پیمایشی از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شده است. اعتبار پرسشنامه با استفاده از تحلیل عامل تاییدی بررسی شد. برازش الگو با کاربرد نرم افزار AMOS و برای تجزیه وتحلیل داده ها از نرم افزار8.80 Lisrel vاستفاده گردید.
یافته ها نشان داد که فرضیه‏ی پژوهش مبنی بر اثربخشی آموزش خودکارآمدی بر انگیزه پیشرفت دانشجویان مورد تائید قرار گرفته است و دانشجویان گروه آزمایش نسبت به دانشجویان گروه کنترل در پس آزمون به طور معناداری، انگیزه پیشرفت بیشتری داشتند.
بنابراین، می توان نتیجه گرفت که آموزش خودکارآمدی در افزایش انگیزه پیشرفت دانشجویان اثربخش است.