بررسی خصوصیات کینماتیکی مفاصل اندام تحتانی هنگام فرود تک پا از ارتفاع های مختلف در افراد مبتلا به ناهنجاری زانوی ضربدری

مقدمه و اهداف فرود تک پا حرکتی متداول در بسیاری از رشته های ورزشی است و از عوامل اصلی آسیب های غیربرخوردی ACL می باشد که افزایش حرکت خارجی زانو در صفحه فرونتال نیز می تواند باعث تشدید آن شود. از این رو هدف تحقیق حاضر، بررسی کینماتیک مفاصل اندام تحتانی هنگام فرود تک پا از ارتفاع های مختلف در افراد مبتلا به ناهنجاری زانوی ضربدری و مقایسه آن با افراد سالم بود.
مواد و روش ها 15 آزمودنی زن مبتلا به ناهنجاری زانوی ضربدری و 15 آزمودنی زن سالم با دامنه سنی 25-18 سال، برای شرکت در مطالعه حاضر انتخاب شدند. آزمودنی ها از ارتفاع های 20، 40 و 60 سانتی متر عمل فرود تک پا را برابر سیستم سه بعدی آنالیز حرکت اجرا کردند و پس از پردازش داده ها با نرم افزار کورتکس، پارامترهای حداکثر والگوس زانو، حداکثر فلکشن زانو، حداکثر دورسی فلکشن مچ پا و مدت زمان انقباض اکسنتریک محاسبه شد. تحلیل آماری داده ها با استفاده از آزمون t مستقل و آنالیز مکرر واریانس انجام گرفت.
یافته ها یافته های تحقیق در مورد پارامتر مدت زمان انقباض اکسنتریک و نیز حداکثر والگوس زانو علی رغم مقادیر بیشتر زاویه والگوس در گروه زانوی ضربدری نسبت به گروه سالم، در ارتفاع های مختلف معنادار نبود، اما در مورد پارامترهای حداکثر فلکشن زانو و حداکثر دورسی فلکشن مچ پا اختلاف ها بین دو گروه معنادار گزارش شد (05/0P<).
نتیجه گیری نتایج تحقیق حاضر نشان داد که افراد مبتلا به ناهنجاری زانوی ضربدری نسبت به افراد سالم هنگام فرود تک پا از ارتفاع های مختلف با زاویه فلکشن زانو کمتر و زاویه دورسی فلکشن مچ پای کمتر فرود می آیند. طبق تحقیقات انجام شده همه این موارد به عنوان ریسک فاکتورهای آسیب لیگامنت صلیبی قدامی شناخته شده اند، از این رو آموزش صحیح و اصلاح الگوی فرود در جهت کاهش بارهای اعمال شده به کمپارتمان خارجی زانو و جلوگیری از پیشرفت بیماری های مفصلی باید مورد توجه قرار گیرد.