تحلیل رفتار فنرمانند بدن حین اجرای آزمون های هاپینگ یک و دوطرفه با استراتژی های حرکتی مختلف

سفتی پا، یکی از متغیرهای مرتبط با عملکرد ورزشی و آسیب های اندام تحتانی است که اغلب با استفاده از آزمون هاپینگ سنجیده می شود. هدف از انجام این پژوهش، مقایسه سفتی پا بین سه استراتژی حرکتی آزمون هاپینگ (بیشینه، ترجیحی، کنترلی) و بین سه شیوه اجرای این آزمون (دوطرفه، روی پای برتر، روی پای غیربرتر) و مقایسه سفتی پای دوطرفه با مجموع سفتی دو پا بود.
27 مرد جوان سالم، آزمون هاپینگ را به 9 روش (3 استراتژی × 3 شیوه اجرا) روی یک صفحه نیرو، در مقابل یک دوربین سرعت بالا انجام دادند. سفتی پا با تقسیم نیروی بیشینه عمودی عکس العمل زمین بر جابجایی عمودی مرکز جرم در مرحله تماس، محاسبه شد. آزمون های آماری آنووا با اندازه گیری های مکرر و تی زوجی در سطح معناداری 05/0، مورد استفاده قرار گرفتند.
عدم تفاوت معنادار در سفتی پای دوطرفه بین سه استراتژی، تفاوت معنادار در سفتی پای برتر بین استراتژی های ترجیحی و کنترلی، تفاوت بین سفتی پای برتر و غیربرتر در هاپینگ بیشینه و عدم تبعیت رابطه بین سفتی پای دوطرفه و یک طرفه از قوانین حاکم بر فنرها، یافته های مهم این تحقیق بودند.
بر اساس یافته ها، میزان متغیر سفتی پا بستگی به استراتژی و شیوه اجرای آزمون هاپینگ دارد و ممکن است از اصول حاکم بر فنرها و فرض تقارن جانبی تبعیت نکند. در نظر گرفتن این نکات، می تواند در تعیین میزان بهینه سفتی پا برای داشتن عملکرد مناسب و خطر بروز آسیب پایین و در تشخیص افراد با ریسک آسیب بالا حائز اهمیت باشد.