بیان سازگاری در پاسخ به کنش گفتاری امری - ارشادی پیشنهاد در محیط کلامی روسی

کنش های گفتاری عبارتند از گفته هایی که همزمان با تولید آن عملی را که از آن نام برده می شود، محقق می سازند. زبانشناسان طبقه بندی های گوناگونی از آن ارائه داده اند که نخستین آنها متعلق به ج. استین می باشد. در این طبقه بندی ها با توجه به شکل به کارگیری سه کنش همزمان بیانی، منظوری و تاثیری، گروه های مختلفی متمایز است. یکی از این گروه ها را کنش های گفتاری امری-ارشادی و یا محرک می خوانند. مقصود از آنها آن دسته از گفته هایی است که موجب تحریک شنونده برای دست زدن به عملی می شوند. این گروه خود شامل زیرگروه های دیگری چون «پیشنهاد»، «دعوت»، «درخواست» و... است.
در پژوهش حاضر به بررسی و مشخص ساختن فرمول های اصلی که در محیط کلامی روسی برای بیان «پیشنهاد» به کار می روند، خواهیم پرداخت. عناصر زبانی ای را که در شکل گیری «پیشنهاد» نقش دارند می توان به سه گروه اصلی فعلی، صفت کوتاه و اجزاء تقسیم نمود. در گروه فعلی، افعالی چون хотеть (خواستن)، мочь (توانستن)، согласиться (موافقت کردن)، صورت منفی فعل возражать (مخالفت کردن) و... قرار می گیرند. согласен/согласна/согласны (موافق هستی؟/ موافق هستید؟) صورت صفت کوتاه است که برای بیان «پیشنهاد» از آن استفاده می شود. در دایره ی اجزاء که جزء کمکی کلام هستند، جزء پرسشی ли (آیا)، бы (کاش)، جزء منفی ساز не و جزء محرک давай(-те) (بیا/ بیایید) قرار دارند. استفاده از عناصر زبانی مذکور، به کارگیری آهنگ پرسشی و نیز توجه به رعایت راهکارهای مودب بودن، بلندهمتی، تواضع، تائید و توافق همگی موجب مودبانه تر شدن فرمول «پیشنهاد» می شوند.