بررسی نقش و تاثیر ایرانیان بر باورهای پزشکی چینیان از طریق برخی ادیان

مدارک باستانشناسی و اسناد مختلف تاریخی نشانگر آن است که چینیان آگاهی مسلمی از سرزمین های فراسوی کوه های باختر و به ویژه ایران داشته اند و برای ایران زمین به دلیل قرارگرفتن در یک موقعیت استراتژیک، به عنوان پل ارتباطی چین و ملل غربی، جایگاه خاص و معتبری را قائل بوده اند. زیرا افزون بر کالاها و محصولاتی که از طریق ایران به شرق وارد می شد، برخی دستاوردهای علمی و حتی مفاهیم دینی از طریق قلمرو ایران و ایرانیان به چین منتقل می شد. بدین سان و با توجه به این نقش سوق الجیشی ایران باید اندیشید که ایرانیان چه سهمی در انتقال برخی ادیان ایرانی و انیرانی به چین برعهده داشتند؟ و مهم تر این که پیروان و آموزه های این ادیان در انتقال دستاوردهای طبی و تبادلات سنت های پزشکی و دارویی ایرانیان به چین چه نقش و عملکردی را ایفا کردند؟ با بررسی منابع کتابخانه ای و یافته های باستان شناسی و با رویکردی توصیفی- تحلیلی می توان بدین نکته دست یافت که تبادلات گسترده ی تجاری بین ایران و چین، موجب انتقال آموزه های دینی از ایران به شرق شده و در این بین ایرانیان به عنوان دارندگان ادیان ایرانی (مزدیسنی و مانوی) و مبلغان برخی ادیان انیرانی (مسیحی و کلیمی)، هم زمینه ساز رسوخ و شیوع ادیان مهمی در چین بودند و هم موجب انتقال دستاوردهای پزشکی، دارویی و باورهای بهداشتی به چین شدند و در اعتلای پزشکی چینی نقش مهمی داشتند.