تعیین جهش ژن های gyrA و parC در جدایه های Pseudomonas Aeruginosa مقاوم به سیپروفلوکساسین در نمونه های زخم سوختگی در یزد

Pseudomonas aeruginosa یکی از مهم ترین عوامل عفونت های بیمارستانی به ویژه در بخش سوختگی با درصد مقاومت بالا در برابر دارو می باشد. یکی از مکانیسم های مقاومت در این باکتری، جهش های کروموزومی در ناحیه ی Quinolone-resistance-determining region (QRDR) ژن های کروموزومی می باشد. هدف از انجام این مطالعه، بررسی جهش ژن های gyrA و parC در جدایه های Pseudomonas aeruginosa مقاوم به سیپروفلوکساسین در نمونه های زخم سوختگی بود.
تعداد 50 جدایه ی بالینی Pseudomonas aeruginosa جدا شده از بیماران بستری در بخش سوختگی بیمارستان سوانح سوختگی شهید صدوقی یزد تعیین هویت گردید. جهت تعیین حداقل غلظت مهار کنندگی (Minimum inhibitory concentration یا MIC) سیپروفلوکساسین از روش E-test و برای بررسی جهش در ژن های gyrA و parC در جدایه های مقاوم به سیپروفلوکساسین، از روش Polymerase chain reaction-sequencing (PCR-sequencing) استفاده شد.
62 درصد نمونه ها نسبت به آنتی بیوتیک سیپروفلوکساسین مقاوم بودند. جهش در gyrA در تمامی نمونه ها (100 درصد) و جهش در parC در 41 جدایه (82 درصد) از 50 جدایه دیده شد. فراوان ترین جهش در ژن gyrA تبدیل T83I و در ژن parC تبدیل S87L بود. هیچ گونه جهشی در جدایه های حساس یافت نشد.
جهش در منطقه ی تعیین شده ی مقاومت کینولونی، یکی از مهم ترین مکانسیم های مقاومت به فلوروکینولون در جدایه های بالینی Pseudomonas aeruginosa می باشد. با توجه به شیوع این ژن ها، این جهش ها نقش مهم و اساسی را در ایجاد مقاومت ایفا می کنند.