سیمای انقلاب اسالمی در شعر شهریار تبریزیان، انعکاس مضامین انقلابی در اشعار استاد شهریار

سید محمدحسین بهجت تبریزی متخلص به شهریار از شاعران برجسته ی معاصر را می توان حافظ کوچک دیگری مانند بابا فغانی شیرازی دانست. عاشق دلسوخته ای که ناکامی در عشق او را به شاعری با شعر های سرشار از احساس تبدیل کرده است. دو زبانه بودن و آشنایی با زبان های عربی و فرانسه از او چهره ی متفاوتی ساخته است. این شاعر بزرگ در کنار پرداختن به مضامین غنایی که در دوره خود از سرآمدن آن است به آوردن مفاهیم اجتماعی و سیاسی نیز پرداخته است. او که قبل از انقلاب به هیچ حزب و گرایش خاصی وابسته نشد و ذوق و استعدادش را برای انعکاس خواسته های احزاب مختلف به کار نبرد در سروده هایش بر آن بوده که به مخاطبان خود آگاهی بخشد و آن ها را از وقایع اطرافشان آگاه سازد. شهریار در اشعار خود به جریان های سیاسی و اتفاقات خاص قبل از انقلاب اشاره هایی فراوان دارد، اما با شکل گرفتن انقلاب اسلامی فضای خاصی در شعر او ایجاد شد و بخش مهمی از فعالیت های ادبی خود را به پرداختن به جریان های بعد از انقلاب اختصاص داد و به قول خودش از جهاد قلمی باز نایستاد و قلمش را در خدمت آرمان های انقلاب اسلامی، رهبری، شهدا، جانبازان، جنگ تحمیلی و... قرار داد. این مقاله درصدد است انعکاس چنین مضامینی را در شعر این شاعر برجسته بررسی نماید.