نگاهی به تلمیحات قرآنی و حدیثی دیوان شهریار

از آنجایی که ثقلین هر دو به نوبه خود مزین به زیور بلاغت و ظرافت هنرهای بدیعی هستند، بنا بر این بیشتر شاعران شیرین سخن پارسی گوی در متبرک کردن و آراستن شعر خود به حلیت بلاغت و آرایه های بدیعی، به استفاده از صنعت تلمیح با خمیرمایه قرآنی و حدیثی روی آورده اند. پیشینه استفاده از تلمیحات قرآنی و حدیثی در شعر فارسی به قرن سوم هجری باز می گردد؛ برای نخستین بار شاعرانی چون رودکی و شهید بلخی، اشعار خود را به زیور قرآن و حدیث آراستند و در عصر حاضر نیز بی شک شهریار شعر فارسی را به جرات می توان پیشرو شاعران معاصر در این زمینه دانست چرا که او هم با معارف و حکم قرآن و حدیث آشنایی مکفی داشته و هم در بسیاری زمینه ها به ویژه در زمینه بهره گیری از قرآن و حدیث در شعر، پیرو و مقلد حضرت حافظ بوده است. در این مقاله سعی شده است تا تلمیحات قرآنی و حدیثی دیوان فارسی شهریار، با استفاده از تفاسیر و کتب روایی مختلف بررسی گردد.