مسئله انتصابی بودن مقام امامت

امام دارای احوال و ملکات نفسی های است، که خدای متعال می داند؛ مانند عصمت و پاکی روح و قداست ‏باطن و نزاهتی که با ذات امام همراه بوده، و او را از هر گونه قول یا فعل غیر حقی مصون می‏دارد، و از اهواء و شهوات برکنار می کند، و نیز مانند علم و دانشی که با وجود آن چیزی بر او مجهول نمی‏ماند؛ بنابراین کسی غیر از خداوند متعال نمی تواند معصوم بودن و عالم به غیب بودن فردی را تشخیص دهد؛ لذا امام امت از طرف خدای متعال منصوب می شود. در این پژوهش، که با رویکردی تحلیلی- انتقادی انجام شده است، اثبات می شود، که انتصاب ولایت امیرالمومنین علی علیه السلام مطابق با نصوص قرآنی انجام شده، که این مطلب با شرح واقعه غدیر خم، تثبیت می شود.