بررسی شیوع برونکواسپاسم ناشی از ورزش و تغییرات شاخص های عملکرد ریه، پس از یک جلسه فعالیت بیشینه هوازی در ورزشکاران نیمه حرفه ای

هدف از این پژوهش بررسی شیوع برونکواسپاسم ناشی از ورزش و تغییرات شاخص‌های عملکرد ریه، پس از یک جلسه فعالیت بیشینه هوازی در ورزشکاران نیمه حرفه‌ای بود.

در این مطالعه نیمه تجربی، 87 ورزشکار نیمه حرفه‌ای با میانگین VO2max برابر 10/4±19/50 گزینش شدند. از آزمون نوارگردان آستراند بعنوان آزمون حداکثر استفاده شد. تست عملکرد ریوی برای هر کدام از آزمودنی‌ها قبل از فعالیت و نیز 5 و 30 دقیقه پس از فعالیت انجام شد. ملاک های تشخیص برونکواسپاسم ناشی از ورزش کاهش حداقل 10% در حجم بازدمی بافشار در ثانیه اول  (FEV1)و یا کاهش حداقل 15% در حداکثر جریان بازدمی (PEF)، همراه با چالش ورزشی تعیین شد.

بر اساس نتایج سنجش تخصصی عملکرد ریوی، در دقیقه 5 پس از فعالیت، درصد تغییرات پارامترهای VC، FVC، PEF و MVV معنادار بود (05/0>P). اما تفاوت معناداری در شاخص‌های FEV1 و FEV1/FVC دیده نشد (05/0<P). همچنین در دقیقه‌ی 30 تفاوت میانگین‌ها تنها در شاخص FVC معنادار بود (05/0>P). با توجه به هر دو شاخص FEV1 و PEF شیوع برونکواسپاسم ناشی از ورزش 5/5% بود و هنگامی که از آزمون FEV1 یا PEF بعنوان معیار تشخیص انسداد راه هوایی استفاده گردید، شیوع برونکواسپاسم ناشی از ورزش به ترتیب 8/13% و 3/8% بود.

این مطالعه نشان می‌دهد که برونکواسپاسم ناشی از ورزش حداقل در  5/5% از ورزشکاران نیمه حرفه‌ای بدون سابقه‌ی آسم یا آلرژی وجود دارد.