سنجش سطح توسعه یافتگی گردشگری شهری محلات منطقه یک اصفهان با استفاده از شاخص ترکیبی توسعه انسانی HDI

صنعت گردشگری در قرن حاضر به عنوان یکی از پر رونق ترین صنایع و نیروی محرکه توسعه اقتصاد جهانی شناخته می شود. این صنعت نو ظهور توانسته با تاثیرگذاری خود روی دیگر صنایع نظر بسیاری از دست اندرکاران صنایع را به خود جلب کند. گردشگری شهری به عنوان یکی از عوامل مهم توسعه ی اقتصادی و فرهنگی شهرها محسوب می شود. هدف از این پژوهش سنجش سطح توسعه یافتگی گردشگری شهری محلات منطقه یک اصفهان با استفاده از شاخص ترکیبی توسعه انسانی HDI است. که در آن از 4 شاخص اجتماعی، کالبدی ،اقتصادی و زیست محیطی استفاده شده است .این تحقیق از نظر هدف از نوع کاربردی و از نظر ماهیت از نوع توصیفی- تحلیلی است. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسش نامه استفاده شده است نمونه گیری از جامعه 360 نفری از کارشناسان گردشگری و جامعه محلی بوده است که از این تعداد 194نفر مرد و166 نفر زن بوده اند. یافته های پژوهش نشان داد محلات درب کوشک، جوزدان ،خلجا و خرم دارای سطح توسعه یافتگی محروم، محلات عباس آباد، بیدآباد، جامی، لنبان و صائب دارای سطح توسعه یافتگی متوسط و محله علیقلی آقا دارای سطح توسعه یافتگی بالاست. براساس نتایج به دست آمده از یافته های پژوهش می توان دریافت که محلات منطقه یک شهر اصفهان از لحاظ سطح توسعه گردشگری شهری در سطح متوسط هستند و با تقویت محورهای توسعه محلات و توجه بیشتر به محلاتی که دارای سطح توسعه یافتگی پایین تری هستند، می توان سطح توسعه یافتگی محلات را افزایش داد.